Online Üye
Online Ziyaretçi
Doğmayacaktı güneş
Engin denizin üstüne
Bir bulut sürüsü
Hepsi birbirinden kara bulutlar…
Ve çocuklara has bir dille
Ağlayarak
Döküldü denizin üstüne sağanak
sağanak
Gidiyordu kuşlar
Niyetlerinde geri dönüş vardı
belki
Yola çıkmadan bilinmezdi
Uzak, görünmeyen diyarlar onları
bekliyordu.
Gidiyorlardı ya, yolları çok uzak
Ve onların her biri, gökyüzünde bir yaprak
Kar yağmayacaktı biliyoruz
Üşütmeyecekti, vefalıydı sonbahar
Ölümden başka vefalı olan tek dost
Her ne kadar insanlar şikayet etse
de
Bir sonbahardır bana sığınak
Bir de, elbette gideceğim kara
toprak.
Bir söz dolaşır dilimde
‘’Bir ölüm vefalı, bir de
sonbahar’’
Ve şimdi her yerde bir rüzgar…
Sararan yaprakların uçup düşüşünü
görürüm
İşte böyle bazen çürüyüp, bazen
sarararak
İnsanlar gibi toprağa düşüyor
yaprak.