umutları yük bilip dağıttım satır aralarında çıplak ayaklarıyla yüreğimin kaldırımlarında oynaşan kadına ve o gece ilk defa kendim için ağladım kendime de değil şahanem ruhumun yüzümdeki tezatına aldandım
dedim ya dağıttım ufacık bir kırıntı bile bırakmadım,
ve avuçlarımı sızlatır delhizlerinde yıkandığın yağmur damlaları, faili olmayan bir zamanın aşk izleri.
yüzümden ve ellerimden çektiğin yeter sen de sıkıldın bu durağan gözlerimden serçelerde
sonra astım gözlerimdeki umudu bir mültecinin sınırdan kaçarken ki yüreğine utandım, yoruldum ve sonra yine ağladım biliyorum benzetmemeliydim umudun o kavruk alevini tabakamda duran tütüne ciğerlerimi deşmişçesine.
aha şuracığa saplandı ve kaldı kirpiklerin dilinde hiç gitmek istemeyen nazlı bir istek dudaklarımda sesi kısık başı bozuk bir başkaldırı. bir ikindi daha geçti üstümüzden ve ben baş edebilir miyim bir yenisinde. belki zordu yarımdı yar’imdi belki de hiç yoktu ve sadece gitmiş olacaktı.
( Yedi Adımda Islanmak başlıklı yazı Deniz Pınar tarafından 16.09.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
