gözlerimin önünden mutlu çocuklar geçiyor,
gülemiyorum...
bir yalana aldanıyorum,
kanıyor yüreğim,
bedenim boşlukta can çekişiyor
bu acı çok fazla geliyor,
üşüyen yüreğime
kara yazgıma yürüyorum
galiba ben ölüyorum..
kırışık çarşaflarla boğuşuyorum,
canım bedenimden çekiliyor...
iyi şeyler yazmak istiyorum,
yüreğimde bir kadın ağlıyor
vicdanım kanıyor,
yazamıyorum...
yağmurları tutuyorum gözlerimden,
ellerimi yakıyor tuzu,
susuz çöllere su taşıyorum göz pınarlarımdan
ölüme bile inanacak kimse kalmamışken
ben ölüyorum...
insan kendi kendine bakıp ağlar mı?
sırrı dökülmüş bir aynaya
bakıp bakıp ağlıyorum işte
acımı görüyorum,
kandırılmışlığımı görüyorum
Tanrım ben ölüyorum...
iltihapların içinden boşalıyorum,
sevgisiz kuşlar geçiyor penceremden,
vicdanı çürümüş insanlar
gönül penceremden bakıyor,
ölüme bile gülen insanlar görüyorum
yüreğimdeki sevgiyi kusuyorum,
Tanrım ben ölüyorum...
Melike Melis
14 Eylül 2013
