Yar yanaðýma bir buse kondurdu bu gece

Ýzleri saklý kasýn diye yýkayamadým

Kokusu bende kalsýn diye

Silemedim ellerimle

Kaç gün geçti kaç gece

Ellerimi uzattým seni beklerken

Delicesine atýyordu bu yürek

Sana haykýrýyordu

Bekliyorum seni diye

Uzaktýn çok çok uzak

Adýmlamakla yetiþmek ne mümkün sana

Ellerimi uzatsam gönülden

Haykýrýrdým parmak uçlarýnda hissederdim ben seni

Dokunurken tenine

Yollar uzundu engebeli

Alçaklýk dolu bazen, kahpelik

Anlayamadýk bize yazýlan yazýlarý

Okuyamadýk belki

Sen bendin, bazen ben sen

Empati yapýyorduk bezen

Gözler farklý renk olsa da

Gönüller aynýydý

Bakarken o gözler birbirimize

Sen anlatýlmazdýn

Yazýlýrdýn þiir gibi

Okunurdun güzel bir hikâye

Bir masal gibi

Ben seni okurken sevdim

Senin ellerini tutarken

Yanaklarýma küçük buseler kondururken

Sevdim ben seni

Masumluðun gibi küçüktün

Unutamadým ben seni

             Ýbrahim ÇETÝNER