Parmak uçlarını, parmak uçlarında hissettim
Açan aşk çiçeklerini gök kuşağına,
Günü sen, gecesi sen olduğun zaman da.
Bir düş çiziyorum şimdi,
İçinde ben, yeller de savrulan sen
Hummadığım bir yerde
Bir görebilsem o kömür karası gözlerini
Ne acı kalır yürekte,
Ne gözyaşı gözlerimde
Bir değse gözlerin gözlerime
Ne hüzün kalır ruhumda
Ne matem eser yeller de.
Durur bütün fırtınalar
Ne hırçınlığı kalır denizin
Ne de asiliği.
Ne çok özledim bir bilsen seni
Gece olunca yüreğim akıyor sana
bedenim arada kalıyor.
Sinemde yaktığın ateş
Gözyaşımla sönmüyor
Ya gel iyice harlansın
Kara döneyim
Ya git düşlerimden
Yana yana küle döneyim
Yoklayıp duruma yüreğimi
Umuda açabildik mi kapıyı
Aşkı tutabildik mi yüreğimizde
Zamana suçu yükleyip
Yar diye yalnızlığı aldık içeri, aşk diye
Ayrılığa sarıldık hep.
Sildim artık çizdiğim düşleri
Şiirlere hapsettim seni
Satırlardan uçamazsın diye
Gülseren Akdaş