..
Gökyüzünde uçan rengarenk uçurtmalara takılıyor gözlerim.Sonra onları uçuran çocuklara ilişiyor.Küçücük avuçlarında sıkı sıkıya tutuyorlar uçurtmalarının iplerini.Her biri kendi uçurtmalarını daha da yükseğe uçurmak için yarışıyor.Hepsi mutlu, hepsi hayat dolu..Yarım bir gülüşle bakmaya devam ediyorum onlara.
Kocaman gülüşleri var hepsinin, ayrı ayrı.
Bugünü sevinçle yaşıyorlar, yarını çocukça umutlarıyla bekliyorlar.
Daha hayatın acımasızlığını bile görmemişler, dertlerini çekmemişler.
Tek korkuları ellerinden kaçıracak oldukları uçurtma ipleri.
Gözyaşları sadece kaçırdıkları uçurtmalar için akıyor.
Sonra anneleri şeker alınca geçiyor kısacık süren mutsuzlukları.
Kayboluyor küçücük akan gözyaşları.
Unutuyorlar beş dakikalık hüzünlerini.
Dönüyorlar tekrar çocukça mutluluklarına.
Şimdi, keşke bende onlar kadar mutlu olsaydım.
Onlar bana çocukça gülüşlerini, neşeyle yaşadıkları bugünleri, sevgiyle bekledikleri yarınlarını verebilselerdi..
Bende onlara sayısız uçurtmalar alsaydım.
Masum hayallerim olsaydı, çocukça gülüşlerim..
Gerçekleşmeyeceğini bildiğim tonlarca hayaller kurmak yerine ve o hayallerin gerçekleşmesini istemek yerine, tek isteğim annemden kaçan uçurtmamın yerine, yeni bir uçurtma almasını, istemek olsaydı.
Şimdi, keşke bende onlar kadar mutlu olsaydım..
Bugünleri sevgiyle yaşayıp, yarınları çocukça umutlarla bekleseydim..
Hatice Yerlikaya
(
.. başlıklı yazı
Araz_ca tarafından
11.04.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
