1
Zaman
k/aralığı
Tavan
arasından dökülen toprak
İşlerken
yorganımızı sabaha
Bizim
avuçlarımızın arasındaydı nefesimiz
Avuçlarımız
hep üşürdü
Sancılanan
Çocukluk
zanlısı düşlerden
Kurtulmak
için kurulurdu
Bütün
hayallerimiz
Tanrıya
sorardık
Söylemezdi
Acıya ne
kadar dayanıklı olduğumuzu
O yalnızca
zamanla konuşurdu
Ve tanrı
konuşurken zamanla
Geriye
dönüşümsüz geçti
Avuçlarımızın
arasından eskiyen zaman
Biz
duymadan
Şimdi
Tavan arası
düşlerin
Uzaklarında
Her gün
Ara
sokakların duvarlarından
Yankılanarak
iniyor
Akşam
karartısı
Şiirlere
alınmayan kadınlar nemleniyor
Kaldırımlara
Sindikleri
köşelerden
Huzur
arayanlar kayboluyor
Perdelerin
silik ışıkları ardında
Ve ben
Gecenin en
çıplak yerinde düşünüyorum seni
Çocukluk
zanlısı düşlerimin aradından
Doğarken
Gün/eşim
alaca şafağa
Ki;
Sen hala tanrıyla
konuştuğumu sanıyorsun…
Taylan KOÇ
.