Çabuk indi ufkuma felekten kara perde
Ümitlerin ilmeği susamış mı infaza?
Tebessümle işlenen bu harika eserde
Sırtımda çıkınımla koşup geldim son yaza.
Gün oldu söğüt gibi esintiyle eğildim
Gün oldu fırtınada dimdik ayakta durdum.
Can taşıdım içimde dağdaki taş değildim
Öfkelendim kalbimi kendi elimle vurdum.
Kamçıladı gözyaşım terkisinde atımın
Nasibimmiş bilmedim her an şaklayan yemek
Sefasını sürmedim günlük saltanatımın
Bir anda kayacakmış gökte yıldızım demek.
Uçan balonlarımı toplayın gökyüzünden
Elma şekerlerimi geri verin elime
Çocuk olmak dileğim usandım bu hüzünden
Bez bebeğim yırtıldı elimde lime lime.
Zamanında kadrini kıymetini bilmedim
Uzak iklime düştü mutlu geçen anlarım.
Hepsi içimde gizli kaybetmedim silmedim
Dönsün geri diyorum çocukluk zamanlarım.
Afet Kırat
.
