bak yine yoksun sen yanımda 
beni sensiz yaşıyorsun her anında 
beni benle yaşa içimden geçenleri bilmesende 
solan beyaz sayfalar bir bir tükensede

seni düşünür seni özlerim ben
sevgilerin özlemlerin en derinliğinde 
telli duvaklı beyaz gelinlikler içerisinde 
sen de beni sevseydin ne olurdu

çölde açan bir çiçek olsaydın eğer
seni kaybetmemek için
göz yaşlarımla sulardım seni
gözümden damlayan yaş olsaydın sen
seni kaybetmemek için hiç ağlamazdım

içime öyle hapsetmişim ki seni
ve senle öyle doluymuşum ki
yokluğunda anladım çaresizliğin sensizliğin ne demek olduğunu
sen giderken canımı acıtarak arkana bakmayarak
hiç umursamadın yok saydın ve gittin

şimdi soruyorum kendime
seni bu kadar nasıl sevdim
bu kadar nasıl bağlandım sana
kızıyorum şimdi kendime
cevabını bulamıyorum sorumun

tek bildiğim çaresizliğim ve sensizliği öğrenmem
kim bilir hangi akşam ben de güneşle söneceğim
son suyumu içecek seni görmeden öleceğim
senden geriye bir gözlerin kaldı bir de acı  sözlerin
yüreğim de yüreğin vardı şimdi yalnız hatıran kaldı
aynı gök yüzün de ayrıydı seninle batan güneşim...


Refik
09.02.2013
İstanbul


( Yokluğunda Anladım başlıklı yazı keskin2011 tarafından 10.02.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu