Demek gidiyorsun,

Arkanda sancýlý bir yürek býrakarak,

Vedasýna tenezül duymayarak.

Yaþanmýþlýklarý yok sayarak,

Öylece gidiyorsun demek,

Arkana bakmayarak.

Düþünmeden, tasa etmeden,

Gidiyorsun öylece,

Akan yaþlara aldýrmayarak,

Yalnýzlýktan demini al dercesine,

Kalbin huzur mu bulacak ?,

Uzaktan bakarak,

Mutlu mu olacaksýn bende koparak ?.

Gidiyorsun öylece demek,

Gözlerimi zincire vurup,

Sensiz kýyýlara terkederek.

Bu kadar kolaydý demek,

Sevmek bir okadar zorken.

Parmaklardan baþlayan ölüm gibi,

Hediyem mi?oldu þimdi seni üþümek.

Gidiyorsunya gizlice,

Sarmaþlýðýmýzý yok sayarak,

Mutluyum seninle dediðin günleri,

Unutarak.

Þimdi yalnýzlýk yazacaðým aðlayarak,

Hayallerimde evlerim yýkýlacak,

Sabahlarým olmayacak,

Saçlarým sakalýma karýþacak,

Umursamayarak giderken sen.

Gidiyorsunya gözünü kýrpmadan,

Benim gözlerim hiç açýlmayacak þimdi,

Sisli yalnýzlýklar perde olacak gözlerime,

Iþýksýz kalacaðým bu þehirde,

Yol gösterenim olmayacak aðma sokaklarýnda,

Dilenci mendiline düþecek kirpiklerim,

Gidiyorsunya parmak uçlarýnda sessiz,

Dizlerimin baðý çözülecek,

Gürültüyle yýkýlacak bedenim yere,

Baþým omuzlarýmdan düþecek,

Kollarým yere serilecek,

Gözyaþlarým avuçlarýma dökülecek,

Býraktýðýn yerde.

Demek gidiyorsun;

Bütün bunlarý göze alarak,

Pembeleri alýp siyahlarý býrakarak,

Yeminlerini unutarak.

Bu kadar kolaydý demek,

Gece rengi saçlarýný yüzüme çarpýp,

Büyüttüðün çiçekleri çiðneyerek,

Rüyalarmýzdan sesizce çekilmek.

Gidiyorsunya öylece,

Hasret tohumlarý býrakarak,

Sanma! sakýn sevgiler yeþerecek,

Bu yaþlar sadece hüzünler biçecek,

Zamanla elbet silmesinide bilecek.

Madem gidiyorsun,

Vedasýna tenezül duymayarak,

Sadakatini ayak altýna alarak,

Kendine sözünü unutarak,

Öyleyse git ozaman,

Kendini yeni aþklarda kandýrarak.

Tutunacak bir dalýn vardý,

Onuda tekbaþýna býraktýn yalýn ayak,

Olurda dönersen bir ümit koþarak,

Düþünme! sakýn,

Unuttuðun asla unutulmayacak,

Selde olsa gözyaþýn,

Bu yürek sana bir daha asla sarýlmayacak.

Bülent KAYA