BİRGÜN
Öyle bir zaman gelecek ki ardıma
bakmadan gideceğim…
Aklım ve yüreğimde kalıcaksın üzmeden
silineceğim…
Gidince acım hep yara gibi saklı
kalacak bedenimde…
Bil ki sol yanım hep eksik kalacak sana hasret
gidişimde…!
Dinmeyecek olan yaramsın sen benim…
Dinmeyecek olan yaramsın ki unutmayacağım
yıllarımı bırakacağım sana….
Asla bitirmedim seni kelimeleri
yetmeyeceği kadar arayacağım…
Yüzüğümü bıraktım taşımayacağımı ve
ağlayacağımı bile bile...!
Üşüyeceğini ve buz gibi havalarda gözyaşını
sileceğini biliyorum…
Herkes mutluluğa şemsiye açarken sen
kara bulutları önüne alıcaksın biliyorum…
Güneş artık hiç ısıtmayacak ne
içimizi ne de günümüzü …
Şarkıların her kelimesinde özlem
olucak ikimizde mecburuz gitmeye…!
Hayata asılı kalamadığım için değil bu gidişimde…
Yaşadıklarım her uykuda ,rüyalarımda uyanışımda…
Yalnızlığım acılarımı daha da
derinleştiriyor ama…
Ruhum uzaklaştı bu yerden bedenim
dursa ne hacet…!
Sen hayata hiçbir şey yokmuşcasına açtın
gözlerini belkide….
Usul usul kalktın kahveni hazırladın her şeyden uzaktın
belkide…
Ben biliyorum bu sonun nasıl
olucağını acıtsada unutucaksın sende…
Gitme diye başladın kuyuya düşen
inanmaz gözlerin tam karşımda…!
Sorsaydın bir kere mutlu muydum her
günümde…
Her gece şiir yazmaya devam ederken
üşüyen ellerimle…
Hiç sordun mu seni derinlere saplayan
nedir suskun yürek diye…
belki kalırdım yanında üzme derdim
kulağına fısıldarcasına….!
Vicdan sorgulaması yapma sende artık anla
bilerek girdim bu yola…
Bizim için yapılacak bir şey varsada
bakma arkana git yoluna…
Bu bizim en büyük merdivenimiz miş
beraber çıkıp sırayla inmek…
Anladım mutlu olmak yasak yarınlardaysa
zor tozlu anıları silmek…!
PINAR ÇALGAN--2013