Dünyaya geldiðim gün "merhaba" dedim kýþa
  "Buyur iþte yol" dedi, sürdü beni yokuþa
Bir serabýn ardýndan yol bitti koþa koþa

Güneþten iz ararken umudun giz´lerinde
Kaybettim gençliðimi çile dehlizlerinde.

Dediler, "hayat denen; acý, gözyaþý, keder"
Râzý oldum payýma; dedim "eyvallah kader"
Artýk umrumda deðil, "o ne dermiþ, bu ne der"

Rabb´im ne der? derdim o; gâye Hakk’ýn rýzasý
Korkutan, ölmek deðil, kalbimin arýzasý.

Aðuymuþ, sudur sanýp, yudum yudum içtiðim
Sýrat gibi yollardý üzerinden geçtiðim
Düþman çýktý; dost sanýp, fazla fiyat biçtiðim

Karanlýk sokaklarda bir nur aradým durdum
Kalbimde ALLAH için sýcak bir yuva kurdum.

Her þeyin bir ömrü var; gelecek de geçecek
Gelecek en son aným bana kefen biçecek
Deðil mi ki, her gelen bu âlemden göçecek

Yapýlacak þey belli; gelmeden o en son an
Yaradan´a baþ eðmek, BÂKÎ olana îman.

Yýllar bir bir tükensin, tükensin bir bir aylar
Dünya, üç adýmlýk yol; git gel hep ayný saylar
Açgözlü olanlara kalsýn köþkler, saraylar

Varsýn kabrim üstüne örümcek að dokusun
Yeter ki dostum olsun, bana rahmet okusun.

Topraðýn kucaðýna uzanýnca naaþým
Ancak o zaman biter dertlerim ve telaþým
Eksik olsun, istemem; olmasýn mezar taþým.

Kanaatkâr olana yeter üç güzel kelâm,
Besmele, SABIR, þükür, zenginlik bu vesselâm...

Mecit Aktürk