Online Üye
Online Ziyaretçi
Özlemin ağır imtihandır sevgili
Susuz vakitlere galebe çalan serap
Yürek yanıklarımdan ince sızan kan
Vuslatı düşlerken kalp ağrılarıyla
Ucu sonsuz çiçeklerdir saçlarına taktığım sözcükler
Sen sabahımın güneşisin
Karanlığın içine sapladığım mızrak bakışlarına
Olmadığın günde sönük kalan güne hayat ışığım
Gözlerimdeki gürültüdür özlemine infial
Kokunu bıraktığın rüzgârındır yelkenimi şişiren
Olası infialler içtimasındayım
Sefil duygularım ezilesi lime lime
Yitirdim benliğimi sen gelmediğinde
Tanımadım sokaktan geçen mahalle sakinlerini
Tanımadım aynı güneşin altında nefes alan bedenimi
Sesini hapsettim mi ki telefon ahizelerine
Kaldırım taşlarına aşina sıcaklığın
Nöbet tutmalara buğz ediyor yürek yangınlarım
Varsa yoksa sana biat eden arzularımda
Mekik dokuyor karıncaların istilası
Kimi’’Berduş’’diye seslendi aldırmadım
Kıyamazdım ağır aksak yürüyen karıncaya bile
Hala tepeden bakan bakışlarını sıkıştırdım
Yürek aralarımın izdihamlarına
Seni bekleyen ben değildim sadece
Gelseydin bir şehri tarumar ederdim gözlerinin kıvılcımına
Ayaklarına sererdim şehrin altın anahtarını
Ve ayaklarına akıtırdım içimin pınarlarını
Ahraz bir gülüşe kurban ederdim yürek aralarımı
Aşkının sınırlarında bana ölüm yok sevgilim
Artık alıştım sevgili
Kavuşma provalarında nefesi aşk kokan figüran rolüne
Kalp ağrılarının sarsmasını bedenimi
Ve yeniden sığınıp kaldığım özlemine
Bahar çiçekleri ısmarlıyorum tebessümümden
İndirin seviyorum diyen bütün heykelleri
Yıkın yere…
âdem efiloğlu / ahir- fırtına