Bir merdivenim olsa,
onunla tırmansam gökyüzüne!
Çıksam ta.. zirvesine.
Yırtsam bulutları,
Bir bez parçası gibi,
Dağıtsam birer, birer!
Atsam ta... ötelere ta... uzaklara!
Görsem güneşi, ayı, yıldızı;
Oradan haykırsam yeryüzüne,
Naralar atsam doyasıya,
Dağlarla yarış eden,
Bina denilen beton yığınlarını,
Feryadımla batırsam Yerin dibine.
Özlem duyduğum yeşili!
Tekrar, tekrar görebilsem.
Ağaçlar, otlar, çiçekler yeşerse!
Etrafında kuzular melese!
Kelebekler uçuşsa!
Herşey bulsa eski halini,
Herkes konuşsa kendi dilini!
Birşeyler söylese,
Bu evrensel melodi,
Sürüp, sürüp gitse.
Ya o yılan gibi kıvrım, kıvrım uzayan,
Kara zift yığını, asfalt yolları!
Bir ip yumağı gibi, tolayıp atsam!
Ta.. Ötelere, ta.. uzaklara,
Yerinde artezyenler fışkırsa!
Pınar olup süzüle, süzüle!
Aksa sevgi dolu gönüle.
Toz pembe hayallerin tümü,
Boyansa hasret kaldığım yeşile.
Bazen soruyorum. Kendi, kendime!
Diyorum bu insanlar delimi ne!
Eğer olmaslalardı deli!
Kirletmezlerdi güzellikleri,
Yok etmezlerdi yeşillikleri.
EŞREF İNANÇ
ADAKASIMLI
