Bir ince huşu
Dökülür,
Yüreksiz heybetli mimarinde
Hangi soluk
İçinde kaldı
Karbondioksit üflemeden,
Buyurdu yargıcın infazına…
Keser damarlarından en merhametli neşter.
Hovarda ömrün buruşturulmuş
Bembeyaz dökülen
Katliamıdır atılan ak sayfalar.
Gün yeni doğmuş olsa da,
Bir yatsı vaktidir vurduğunda
Hırsızı ömrün camlara.
Kesilmiş bütün nefsanî
Sıyrılmış kebirinden
Beyhude geçmiş ömre
Ağlar bir çocuk
Sokak lambasında,
Hayatın ivmesi olurken ters düz,
Soprano
Söyler
Primadonna son operasını
Kapanırken perdeler…
Karanlıkta bir yakamozdur nurun,
Duyulmaz şarkısı ermeyenlerden.
Çalınca kapıyı
Ardından gelen ‘’kimsin’’diyen sese,
Ben dedikçe
Olur, önünde duvar,
Ve beden yaşar cehennemini tekrar tekrar…
Kimsin sualine
''Senim’’ dediğinde, o vakit erecek varlık ikbaline…