alırlar ölümü sevdanın lügatinden
tavanı çöker dünyanın
yine eser aşkın rüzgârı aşkın burçlarından
akar hüzün denizine umudun ırmakları
kar yağar, yapayalnız avare ve simsiyah
af diler yer gök, melekler ağlar
deniz kokar yosun tutmuş yürekler
ilk veda, son buse tadında,
öpülmeyi bekler
konuşmak anlamsızdır
hatta bakışmak bile
ganimettir yalnızlık
onurlu bir savaştan arta kalan
paylaşılmayı bekler
savunmasız kalırlar aşk meydanında
oysaki cenk meydanıdır,
ölüm pusuda bekler
bedensiz ruhlara yaslanır
kıvranırken fani bedenler
tüm maskeleri yaksan aynaya bakamazsın
kalelerin düştüğünde
ve, hiç bir şehri sevmezsin şiir yazacak kadar
alırlar sevdayı ölümün kucağından
kıyamet kapıda bekler
şiir: simsiyah
seslendiren: şiir rüzgarı
