BİR KADIN TANIMAK
Hayatta nefes aldığını zannederek ölü
yaşamak…
Veya bir kadını tanımak…
Ayın hallerine inat o kadını sevmek,
Yerçekimine direnmek,
Gelgitlere karşı dalgakıran gibi dimdik
ayakta durmak,
Bile bile kıyıya vurmak, vuslata erememek…
Veya bir kadını tanımak…
Yakamozlardan sönmüş yıldızlara ermek,
Mercanlaşmak… Taşlaşmak pahasına…
Yanmak…
Okyanus diplerinde yanıp kül olmak…
Veya bir kadını tanımak…
Güneş ne kadar iner, kalbimi ısıtır
mı ?
Kalıplaşmış yüreğimi çözer mi ?
Kardelen misali buzullarımda açar mı
?
Kar tanesi şekli alır mı ?
Veya bir kadını tanımak…
Bak bin asırlık Titanik oldum…
Batmaz dediler, halime bak !
Yosunlara yem oldum,
Her günüm dalgıçlara oyun alanı,
Batık oldum…
Veya bir kadını tanımak…
Nefes almazsam ölmüş sayılır mıyım ?
Solungaçlar niye ki ?
Yeryüzü bu kadar mı sevgisiz ?
Toprak çiğ süt mü emmiş ?
Yüzde yetmişe otuz oran niye ?
Çok mu sulu dünya ?
Filmin sonunda denizde boğulmak…
Velhasıl ben bir kadını tanıdım…
Ali Özdemir
23.01.2012 – 12:17