Adım, adım Anadolu'm.
Özde türkü kokarım ben…
Yöre yöre dile gelip,
Türkülerle coşar Ülkem.
Barakları, bozlakları.
Kan kaynatan halayları.
Yürek yakar ağıtları…
Deyiş, tatyan, karşılama…
Zeybek, horon, sallamayla,
Türkülerle coşar Ülkem.
Ağırlama, güvende, bar.
Peşrev, teke zortlamalar.
Zil havası, dımıdan var.
Yunus Emre, Pir Sultan'la
Edirne'den Ardahan'a…
Türküyüz biz kana, kana.
Türkülerle coşar Ülkem.
Bir ses olmuş, Adana’dan,
On yedinci yüzyıllardan…
Karacaoğlan’ı duysam.
Türkülerle coşar Ülkem.
Âşık Veysel Şatıroğlu,
Görmemeyi hayra yordu.
Gören göze diller oldu.
Türkülerle coşar Ülkem.
Dinledi kuzusu, kurdu.
Mahzuni anlattı yurdu.
Tam da bam telinden vurdu.
Türkülerle coşar Ülkem.
Diyarbakır, Şanlı Urfa’m.
Kazancı Bedihi ansam...
İhsaniyle işçi olsam.
Türkülerle coşar Ülkem.
Erzurumlu Emrah ile,
Kağızmanlı Devranimle.
Kâh ağlaya, kâh da güle
Türkülerle coşar Ülkem.
Adın sayıp, saymadığım.
Dinleyip de, doymadığım.
Ozanların diyarıyım.
Türkülerle coşar Ülkem.
MEHMET FİKRET ÜNALAN