berrak, aydýnlýk,

beyaz bir gelin baþý gökyüzü

mutlu samimi

bu lekesiz beyaz atlasa çarpýp akseden

            altýnsý pýrýltýlarla

karýn saltanatýna isyankar güneþ

belli ki,

gökyüzü beyaz,

daðlar bembeyaz,

göl kurþuni

ne bir ses,

ne uçan bir kuþ,

ne de bir kýpýrtý

terkedilmiþ deðil, hatta

el ayak dokunmamýþ

ben de fazlayým bu mabedimsi mozayýða

papatyalar henüz açmýþ tüm çiçeklerini

bir daha görebileceðim bir manzara deðil

ne ömrüm yetecek, ne de diz baðlarým

            iz býrakamýyorum

            bu pürüzsüz gelinliðe

durup bakakalýyorum,

soluksuz, öylece

sanki hayretten yutmuþum küçük dilimi

yaslandýðým karlý çalýdan ýslanmýyorum,

            kýþ üþütmüyor, ayaklarýmý,

yanaklarýmý hissediyorum,    

yorgunluk deðil

Dünya sadece bana aitmiþ gibi

sarhoþum..

sarhoþluk bu olmalý

esen yelde,

parlayan güneþte,

dað baþýnda

ufka bakýþlarýmda

bir en bahtiyarlýk hissi

 kurþuni gökyüzünü gölde seyrediyorum,

            buz gibi,

içim ürperiyor,

yapayalnýzlýðým aklýma geliyor.

etrafýmý çepeçevre kuþatmýþ dünya...

bu koskoca manzara

sadece benim için sanki

secde eder gibi yaðmur yüklü bulutlar

Karagöl’deki durgun su,

            sudaki gökyüzü,

            ve suya baþ eðen Kocadað

saltanatýma ortak istemiyorum

bencillik mi