Online Üye
Online Ziyaretçi
Âşık-ı mehcur kaldım, şeb-i yeldaya erdim.
Sitem hep aşinaya, ona ömrümü verdim.
Bezm-i âlemdir sandım, gönül bayram görmedi.
Arz-ı hâlim ederken, gülistandan gül derdim.
Sevda ile yoğruldum, pinhan eylemek olmaz.
Firaha kudretim yok, arz-ı halim anlamaz.
El ta‘nından gam oldum, canan geri dönmedi.
Gönül figan eğliyor, dünya kimseye kalmaz.
Bâde-i Çû Nârdayım, aşk od’una yanmışım.
Esir-i derdi ile, yar diye ağlamışım…
Deli divane gönül, muradına ermedi.
Mehcur: ayrılık
Şeb-i Yelda: en uzun gece
Aşiyan: tanıyan, bilen
Bezm-i alem: dünya meclisi, dünya bayramı
Arz-ı hal: halini iletmek
Gülistan: gül bahçesi
Pinhan: gizli, saklanmış
Firah: üzüntü, keder
Figan: bağırma
Bâde-i Çû Nâr: sert içki
Gark olmak: gömülmek batmak