Online Üye
Online Ziyaretçi
Sanki yıldızlar düştü yerinden
bir daha hiç ışık vermeyecek gibi gecem
içimden kopanlar değil canımı acıtan
acıdan doğan bu can kırıkları
Yaralarıma bıçak sokan
saplantı haline gelmiş düşünceler
beynimi dalgalandırıyor
sanki bir ben kalmışım okyanuslar içinde
fırtına koptu kopacak gözlerimde
ama korkuyorum
yağmurlar düşerse pencerene diye
soğuk pencere arasından parmak uçlarına değerse
diye korkuyorum
bu yüzdendir gecenin karasında ışıl ışıl
gülümsemelerim
ben uykusuz beklerim gecelerinde
üşürsün diye bir ömür gülümserim... S.ARS.