Online Üye
Online Ziyaretçi
Mehmed'e Ağıt
Kurtuluş bir kurşun atımı ötede
Kahpelik sinmiş kayanın gölgesinde
Pusu kurmuş ölüm demir deliğinde
Görmez Mehmed’im yürüyor menziline
Gitme yiğidim kalleşlik yol kesiyor
Yarenim dediğin kuyunu kazıyor
Rüzgar uğultusu çöküyor yazıya
Yivden çıkmış ölüm gem almış azıya
Böyle avlanmak dahi uymaz tazıya
Mertlik mi bu? can düşürülmez tuzağa
Gitme yiğidim kancıklık kol geziyor
Yarenim dediğin mezarın deşiyor
Aşktan gayri suçu yok yağız oğlanın
Nasibine kan düşmüş susuz toprağın
Feryadı sarmış dağları körpe canın
Salda yatan Civan hani al kısrağın
Gitme demiştim döneklik rol biçiyor
Yarenim dediğin tetiğin çekiyor
Ölüm, kara yerin dibine batasın
Beni yaktın seninde ocağın yansın
Gün yüzü göremeyesin kahrolasın
Bednamdı namın daim öyle kalasın
Kalk yiğidim böyle firak sol geliyor
Yokluğuna dayanmaz bu can öl diyor
Bu şiir Kuytudaki Kin Hikayemdeki Mehmet için yazılmıştır.
Şiirimi Günün seçkisine layık gören Seçici Kurula Teşekkürlerimle...