Online Üye
Online Ziyaretçi
Bir günün sonu..
bedenimi taşımıyor
yorgun ayaklar
çöktü ufka alacalık
güneş battı batacak
sokak yolumu aydınlatacak
loş ışıklar
birbiri ardınca
yandı yanacak..
Hava gittikçe kararıyor
gözlerim semada
Yıldız arıyor
nafile bulamıyor
yavaş yavaş
öbek öbek bulutlar
toplanıyor..
hafiften bir esinti
üşüttü bitkin bedenimi
aahh..yok mu bu yokuş
tüketti nefesimi..
şu kısacık yol
gözümde uzadıkça uzadı
ayakta kalabilme uğruna
tutunduğum duvarı
tırnaklarım kazıdı..
işte mest olduğum seda
Namaza davet ediyor
dilim tekrarı mırıldarken
huzur bulan varlığım
heyecanla ürperiyor..
kalsam ya burda
hiç gitmesem eve
soğuk bomboş odalar
yapayalnızım
üzerime yürüyor
beton duvarlar..
vay be koca şehir..
çok geldi varlığım sana
biliyorum..
merak etme
doldu zaman
bende gidiyorum..