Online Üye
Online Ziyaretçi
Ben ki; gönlüne dört mevsim aşk verendim. Her iklimde sıcacık kalp sunardım emrine.Sanırdım ki; sol yanına ilham veren periydim. Doludizgin heyecanlara sebep bilirdim kendimi. Adına sevda dediğim tek adamdın. Sen var ya sen; gözbebeğimdin.
Şimdi ise ismimdeki anlam can çekişiyor.
Nedense tenhalaştı buluşmalar. Ömrüne renkli bahar bağışlayamadım mı ne.
Güz fırtınası mıdır yapraklarımızı zamansız saçan. Bu soğukluk neden düştü payıma.
Kutupta yalnız kalsam üşümezdim mutlak bu kadar.
Buz gibi giz yağıyor üstüme, gönül penceremde rüyalar biteli.
Tek hecelik aşka, tek gecelik saadet midir layık görülen. Bir miktar ışık yeter mi karanlığı aydınlatmaya. Ay ışığında dökülen duygular büyüleri çözmeye kafi olmadı.
İmitasyon sevda mı taktın parmaklarıma o pırılıtılı sahnede.
Eğer gözlerime bundan sonra güneşe düşerse, kör olmayı tercih edeceğim.
Kendini kapattığın kafeste ne alemdesin habersizim.
Hislerime taraf tutmuyor aynalar.
Sevgililer coğrafyasına yerleşemedik.
Oysa senli bahçelerden çok toprak istemezdim, sen ise parsellemedin yüreğimin tarlasından bir tomurcuk. Günden güne güller kuruyor, hüzüne dönüyor renkleri.
Kıyamet kopuyor bu şehirde duyuyor musun?
Biz masalı oluşmuyor farkına varmalı. Kısa öykülere bile yakışmıyoruz.
Görüyorum ki senden bana dert bile olmaz. Vermediğin aşk, özneme ayırmadığın vakit artık benim sorunum değil.
Yüreğimden son kez hesap dökümü çıkardım
Sen artı ben eşitlenince biz çıkmıyor sonuç.
Problem çözülmüştür;
Yüzüme çarptığın sevda günden güne eksildi
Elde kalanı toplayamadık, parantez içinde ayrı ayrı bölündük.
Sen şimdi sadece benim kalemimin yalamadığı sayfalarda dokunulmamış harflerimsin.
Suskunluğundan bir tutam sürüyorum dudaklarıma.
Üzülme…. Bir daha kanatmam kalbini sevgimle…