Online Üye
Online Ziyaretçi
Sen…
Bir meşaleydin, bir ışıktın tanıştığımızda.
İçime akardı baktın mı ışığın.
Aydınlanırdı ruhum.
Seni yeni tanıdığım zamanlarda.
İçimdeki umut dağlarım düz olurdu,
Sevda filizlenir dururdu,
Nev bahar gelmiş yüreğimde.
&&
Oysa; Sen.
Bir ilkbahar sonunda,
sessizce, terk edip gittin.
hüsrana uğrattın gidişinle beni.
Öksüz ve sensiz koydun,
hayal kuran yüreğimi gözlerimi.
beni.
Sana dair her gün büyüyen ümit beslerken,
sevmek istemedin beni.
&&
Sıradan... /Bir vedaydı gidişin.
Sadece toka yaptın Allah ısmarladık derken.
Oysa o anda kopmuştu yüreğimden,
dilim, dilim parçalar....
Kaybettim de sana dair ümitlerimi..
&&
Gittin, gittin de söylemedin,
Nereye gideceğini bile.
Ümitlerim, suya düşerken.
Belki de sen,
hissettiklerimden, habersizdin.
oysa ben, ağlıyordum içimden,
Süzülmese ‘de göz yaşlarım yüzlerime.
Hissediyordum, süzüleceğini.
Ve zor gizledim zor tuttum,
ağlamamak için kendimi de,
Senin, haberin yoktu.
A.Yüksel Şanlı er
10 Mart 2010-03-10
Antalya.