Habil'in torunuyuz, Kabil anlamaz bizi

Ýnsanlýk gönderinde allarýmýz var bizim

Kardeþlik ikliminde bahar eyledik güzü

Menzili barýþ olan yollarýmýz var bizim

Allah bir, Muhammed bir, Ali gelir ahiri

Dostluða omuz verir bu dünyanýn mahiri

Ýnsanlýk bir Zühre'dir, bizler onun Tahir'i

Bir eþkinden bin veren dallarýmýz var bizim

Muhabbet deryasýnda arýnýrýz kirlerden

Ýstikamet alýrýz; Kaygusuz'dan, Pirler'den

Hünkâr'dan el alanlar, uzak durur þerlerden

Peteðimizden sýzan ballarýmýz var bizim

Güneþin doðduðunu, görmeyenler bilemez

Gönüller bir Kâbe'dir, girmeyenler bilemez

Hakikatin sýrrýný, ermeyenler bilemez

Hacý Bektaþ Veli'ce hâllerimiz var bizim

Sevgiye inanýrýz, nefreti taþlarýz biz

Hakikat göklerinde uçuþan kuþlarýz biz

Hacý Bektaþ yurdunda bir ömür kýþlarýz biz

Kardeþliðe uzanan kollarýmýz var bizim

Âdem ortak atamýz, ayrý gayri bilmeyiz

Düþeni kaldýrýrýz, aðlayana gülmeyiz

Kardeþ düþmanlarýnýn oyununa gelmeyiz

Sevgiye geçit veren bellerimiz var bizim

Ýnsanlýk bir elmadýr, kadýn öbür yarýsý

Can yumurta misali, kadýn onun sarýsý

Bu dünya bir kovandýr, kadýn ana arýsý

Baþka il'e benzemez illerimiz var bizim

Sevgiye ulaþmayan yollardan uzaðýz biz

Kenetlenmekten aciz kollardan uzaðýz biz

Barýþa inanmayan kullardan uzaðýz biz

Hakikati söyleyen dillerimiz var bizim

Edep erkân üzere cem eyleriz bir ömür

Sevgiyi gönüllere dem eyleriz bir ömür

Aþký kör karanlýða þem eyleriz bir ömür

Gönül bahçelerinde güllerimiz var bizim

                                   M. NÝHAT MALKOÇ