Ocagini ayaza kurmussa dünyamevsim
Siraya girmeden tiryaki olmali insan
Gülümseyislerin polenlerinden sinenlere sevgiliyse insan
Belki bir kum tanesi belki göz alabildigine kar yigini beyazlara dünyayi seren
Cöllerin diliyle sessizligi demleyip süzerek, mevsimlik yahut ömürlük
Teklifsiz cigliklarla kendi rüzgarina kapilan
Eksik ziyadeler dükkanindan kumasi kirlendikce dünyayi
Kiz güzelliginde tohumlandigina  sürgün veren
Su damlaciklardan diledigi hayallerle doyurup kandirmali isik ve toprak
En görkemlisi
Karinca kararinca ekip bicen harmanlara giden gelen yolculuktur, ne diyelim..
Bir de karanligi mum isigina cikaran ask denen barinaga
Kendinden bile haberi olmayan misafirlik..
Hayatini fazlasiyla yasamiscasina zemheri
Yariyi gecen her sey gibi taptaze
Iki vakit arasi kar soguklugu ve yatak dösek gün sicakligina asikar
 
Seyfi Karaca………….Ocak / 24