BATAN GÜNEŞİM
Bakınca hüzünlendim, birden batan güneşe
Gün gibi soldu gitti, eyvah! Uçan gençliğim.
Veda ettim ben artık, şimdiden dosta ,eşe
Kazınınca beynime çıkmaz oldu hiç'liğim.
Bu ben miydim acaba daima melul, mahzun?
Gözde yaş,gönül buruk, kalbe yerleşmiş hüzün...
Baharım geçip gitmiş mevsimler sanki güzün
Tutmaz oldu dizlerim gitti artık dinçliğim.
Hani sen hiç yılmazdın? çökmezdin de ne haber?..
Hele dur da maziden şöyle bir yol haber ver.
Haykırır meçhul bir ses daim bana şunu der:
Her şeyin sonu ölüm... Nerede bilinçliğin?"
Hala umutlar yaşar bitmez sonsuz istekler
Oysa şu sessiz kabir arzuyla beni bekler
Gün gelir heva olur çekilen tüm emekler
Budur çektiğim korku işte son gülünçlüğüm.
nuri baş
(
Batan Güneşim başlıklı yazı
Nuri Baş tarafından
11.12.2023 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
