Dün akşam durup dururken adını mırıldadım
Masal kitaplarını karıştırdım
Dün akşam öylece dururken.
Saçlarını okşadım kızlarımın
Ve büyük insanların merhametsiz
Öykülerini anlattım onlara
Dün akşam durup dururken
Duygularım bir çocuk gibi bağlandı sana
Belki de bu yüzden hatırlarım
Unutmam.
Bu yüzden kalbimden ayırdım sana
Ben böye anılarla kalsam da bir kenarda
İşte bu yüzden. Sadece
Unutmaktan çok unutulmaz olduğun için
Seni çok üzdükleri için
Hayatımın en güzel gününü saklamıştım sana
Bakarsın kış artık üşütmez
Ve ben yıldızların olmadığı bir yere giderim
Kendi suyunda yıkanan bir göl gibi
Bir kelebeğin kanadı gibi
Uçarken iz bırakır gibi
Uzun şiirler yazarım sana uzak şehirlerden
Bakarsın kış artık üşütmez
Ve mor bir kelebek kanadı kalır benden geriye
Bir bahardı ardım açık, kapatamadılar beni
Bir deniz manzarasında bıraktım resmini
Benimdi.
Bulutlarda değil artık
Bir kar tanesi beyazlığında erimek istiyorum toprağında.