Keşkeler Sokağındaki Boşluk

Onlarca kılıf dokudu elden gelen sözler ...Hadi çalalım minareleri

İyiyim diyor yarım ölümler

Sıkma canını

Toprağım kıraç,

Ummanımın rengi atık

Göğüme perde de sağdığım bulutlar

Hala yanı başımda,

Kötü günlere saklanmış gülümsemelerim

Ve dişimden tırnağımdan arttırdığım umutlar

Kocaman bir boşluk çizdim senden sonra

Olmadık yerime

Rengarenk boyadım her yanını

Ölmez otları diktim bir yanına

Bir yanına ağlayan gelin çiçeği

Al/benili frezyalar aralarında

Vaktimi öldürüyorum

Yas/lanıp her yanında

Ne diyecektim

Dünüme sakladım dününü de

Keşkeler sokağında

O bildiğin iskele var ya

Hani üç bayraklı

Bedavadan dağıtmak için sıkıntımı

Oraya gidiyorum gece olunca

Yok pek yalnız değil bu aralar

Babası da yanında

Bir tek geceye söyledim,

Şarabın beyazınla dostum son zamanlarda

Elimde diş izlerimiz olan elmalar

Peynir tadı damağımda

Hüzün banıp yokluğuna

Bakışıp duruyorum,

Işık vermeyen ayla

Adını kırk defa söylemişim dün

Saymış iskelenin babası

Parmak hesabıyla

Öyle işte ne diyeyim

İkimizin de bu ara yok gibi seveni

Dizimi kırıp oturuyorum o yüzden

Vursunlar diye beni

Gelsen diyorum aslında

bir kat daha çıkarım boşluğuma

Şey diyecektim...

Yolun düşmez ya

Düşerse şayet

El ayak çekilince,

Ya da içimden geçince

Bir pencere getir bana

Biraz da çeşitli manzara

Kayada tuz aramak benimki bilirim

Bilirim de susmuyor ki h/içim

Öznesinden vazgeçmese şu cümleler

Belki de yeniden çiçek açar içim

Demir Mutlugil