Gömüyorlardı insanlığı Arap çölünde
Satıyorlardı namusu Batı elinde
Ağlıyordu millet-i İbrahim
Zalim firavunların elinde
Acımıyorlar başına ayet inene
Kıyıyorlar ayağının altına cennet serilene
Doğsa artık güneş İbrahim’in ümmetine
Yıkılsa arş zalimlerin üzerine
Gelecekti hakikat-i Muhamedi
Biliyordu elin Yahudisi Ahmedi
İki cihan güneşi
Sanıyordu kendisiydi
Doğdu ümmetin üzerine bir güneş
İşte söndü o sönmeyen ateş
Cahiliyede unutulan insanlık
O gelince oldu birbirine eş