Lafzımızı
duvarlara yazmışım,
Rahmanın
verdiği, fermandayım ben.
Kirpiğimle
mezarımı kazmışım,
Samimi
ihlaslı, imandayım ben.
Musa ile
Tur dağında turladım,
Hızır ile
akılları zorladım,
Her yürekte
varlığımı sırladım,
Duada
feryatta, emandayım ben.
Nefesle
gücümü, yarıştırmışım,
Akılla
yüreği, vuruşturmuşum,
Geceyi
gündüze karıştırmışım,
Evvel ahir
farklı, zamandayım ben.
Oturmuşum kralların tahtına,
Talim ettim
düşkünlerin rahtına,
Tutulmuşum
sevdalının bahtına,
Külünde
közünde, dumandayım ben.
Yalnızlığı
rehber ettim yoluma,
Acıyı
kederi taktım koluma,
Kimisi
acıdı, mecnun halime,
Yolcusu
gelmeyen, limandayım ben.
Mecnuna
sebeptim, Kereme sonuç,
Yusuf
gömleğine, suç sürüdüm suç,
Kime
göründüysem, bozuldu oruç,
Yedi gökte
sonsuz, katmandayım ben.
İnsandan
insana farklı hitaplar,
Her saniye
başkalaşır mehtaplar,
Tarifimi
yapamadı kitaplar,
Binlerce
yazılmış, romandayım ben.
Secdeye
giderken, her diz çöküşte,
Ağlayan
gözlerde, sıcak gülüşte,
Parmağın
ucunda, titredim işte,
Telleri
ağlayan, kemandayım ben.
Beri kaldım
tek başıma mihnetten,
Ol Âdemi
kovdurmuşum cennetten,
Damla damla
sağılmışım rahmetten,
Kalpten
çıkan türlü, beyandayım ben.
Adem
Efiloğlu
Raht: Yolda Lazım Olacak Şeyler