Kapısını Açmaz Belki-2-

Elbette solmayacak baharlar

Seven oldukça yol alanlar

Cam kırıklıklarını batıranlar

Aşkın aşk damlası düştükçe batmaz

Bil ki cam kırıkları can kırıkları ey anlamaz

Ruhuma kefeni dikemezsin

Acının eşiğinde yürüyemezsin

Elveda diyorum yeniden geri dönemezsin

Zorlamam artık seninle beraber gülelim

Sana gel aşka merhaba diyelim diyemez ki dilim

Gönül gurbetim artık şehrim

Artık küheylanıma deh derim

Aşk varsa bir şey olmaz derim

Dikene konsada günlüm geçerim

Değişen yıllarda yürüyeceğim

Talan olsun bahçen seni sevmeyeceğim

Yanıp dursa da için güleceğim

Zorlamam artık seninle beraber gülelim

Sana gel aşka merhaba diyelim diyemez ki dilim

Silinsin aynalarda suretimiz

Suretimizde çıksın derin izler

Tüm arzularımdan vazgeçerken

Artık saçlarını tarasan da

Bana ve şehre bir şey olmayacak

Kanatsız gönlüm kanatlanmayacak

Sen karanlığınla geçsen içim ezilmeyecek

Böyledir vedasız gidişler uçurumu silmeyecek

Zorlamam artık seninle beraber gülelim

Sana gel aşka merhaba diyelim diyemez ki dilim

Artık ikimize de gece ve gündüz aşk kokmayacak

Yağmurlar yağsa da toprak kokmayacak

Arkamızda olmayacak bir ağlayan

Aman sokağın gözlerinde olsa da telaş

İnceden sızlasa da sokaklar dönmesin kalleş

Sürülsün gecenin namlusuna kurşunlar

Çek tetiği çekme özleminle vurulsun anlar

Bilmezsin o gecede ne çok var yaşayan canlar

Adında benimle vurulsun düşsün toprağa

İzbe bir köşede kaz mezarımızı göm ırağa

Sökülmüş yüreğimizle ayrı ayrı göm

Yüreksiziz nasılsa açmasın üzerimizde çim

Zorlamam artık seninle beraber gülelim

Sana gel aşka merhaba diyelim diyemez ki dilim

Bak yanılgı yangınıyla yanıyoruz

Birbirimizi de anlamıyoruz

Açılmasın artık kapılar biz kaçıyoruz

Son sözüm sana sözlerim sancılarımda

Devasız zamanın dipsiz kuyularında

Örtülmüş üstüm açılmasın faili ölüm olan dudaklarınla

Tahammül edilmez sözlerin sönsün yangını

Zorlamam artık seninle beraber gülelim

Sana gel aşka merhaba diyelim diyemez ki dilim

Mehmet Aluç