Online Üye
Online Ziyaretçi
bak mevsimlere dön bir bak
dolu dolu özellikle
renk cümbüşü güzellikle
canlı cansız varlıklarla
bir alemdir bir alem o
bir bütünün bir yılında
dört ayrı ruh dört büyük olay o
bulur dengesini kendi içinde
sunar tüm güzelliği yine kendi içine
sen kimsin pekiyi
nerden aldın bu yetkiyi
bozmak için o sevgiyi
kuruyorsun hiç durmadan
başı bozuk sanayiyi
ağa sensin paşa sensin
pastaları yiyen sensin
derdi gamı hiç bilmezsin
mersedeslerden inmezsin
fabrikandan akan pislik
balıkları öldürüyor
filitresiz bacaların
hastalığı üretiyor
arz dedin talep dedin
memlekete hizmet dedin
sıkışınca rüşvet verdin
sen işini yine bildin
doğadaki dengeleri
çiçekteki o renkleri
beşikteki bebekleri
yok ediyor senin zevkin
kölecioğlu diyorkine
orman yeşil deniz mavi
yüreklerde sevgi baki
seninkinde zehir safi
kusuyorsun hiç durmadan
Ahmet kölecioğlu 1985