Online Üye
Online Ziyaretçi
insan
hiç yenilmez mi
ben
zaten hiç güzelliklere kolay varmanın
bir
yolu olduğuna inanmam…
ve
bir de yenilmeden zafer elde edilebileceğine
insanın
hiç yenik düşmeden
sürekli
galip gelebileceğine ikna olmam
bana
göre insan bir an yeniktir
bir
an galip
belki
kızmaya, küsmeye, nefret etmeye
tonlarca
haklı sebebimiz
bizi
aklayacak cümlelerimiz var
bunlara
yenik düşmeden sevmeye yol almak
kolay
mı
ağırlığınca
sevgi koymalı kefeye
tam
kızacakken
tam
nefret edecekken sevmeyi başarmalı
bir
yenik düşüyorsa insan
bin
kez galip gelmeli
düştüğü yerden
kalkabilmeyi
becermeli
hal
böyleyken
yeniden
var eden mucize sevgidir
insan
zamanla kalbinin iyileştiğini hisseder
işte
böyle başlar uzun yolculuklar
bu
zaman dilimine ömür derler
hayat
aslında
bir
geri dönüş mücadelesinden ibaret
bulunduğumuz her mekan
her
şeyiyle
bir
mücadele alanı
olmayan
bir hadisenin peşinde değiliz
insan
verdiği içsel mücadele ile kıymet kazanır
öyle
kendiliğinden
mücadele
vermeksizin kazanılsaydı
değeri
fani alemde
Allah
katında da bu denli yüksek olmazdı
herhalde
dünya
dediğimiz mesken
insanı
olması gerekenlerden
bir
hayli uzaklara götürür
beden
bize en tanıdık varlığımız
ruh
ise daha uzak gibi gelse de
bazen
bedenin ruha yetişmesi gerekebilir
Allah
ruhlarımızı en güzel şekilde var etmiş
bize
bahşedilen bir bedende bu geçici mekana göndermiş
öyleyse
yaratılmış en güzel ruha
bedeni
faaliyetlerle yetişmek gerek
aklımızın
bir kısmı bedende
bir
kısmı da ruha ait
yoksa
beden ruha nasıl yetişecek
umudunu
kaybetmiş her insan
bir
gün her şeyin olağanüstü bir şekilde değişmesini ister
işte
bu aradığı değişimin
gelmesini
bekler
her
şeyini kaybetmiş bir insana
güç
veren yine umuttur
bizi
sıfırdan yüze çıkaran yine umut
yaşamak
için
yaşamaya
devam etmek için
bazı
zamanlarda umudumuz sıklıkla azalır
umut
duygusu tükenir
hatta
kaybolur
ışığı
yeniden yakalayabilmek için
bir
sebebe ihtiyaç duyarız
bizden
aşkın bir Varlığın lütfuna
merhametine,
çağrısına...
yahut
bir evin pencere pervazındaki çiçeğin
ifade
ettiği anlama varıncaya dek
özlemle
yad edilecek bir dönemi ararız
hangi
ahval ve şeraitte olursa olsun
bıkmadan,
usanmadan, yorulmadan
yeni
bir güne şevkle başlatan şeyin
bizatihi
umut olduğunu fark ederiz
yüreğimiz
yeniden
doğuşun
ezelden
gelip
ebede
gitmenin muştusunu alır
tam
vaktinde
ne
erken
ne
de geç
redfer