Terk et düþlerimi düþüncelerimi de ve yüreðin firarýnda saklý tut cesaretini çünkü ben esaretindeyim bilinmezin ve o devasa pencerede kalmýþ bir kýrýk can parçasý…

Beynamaz gölgelerin…

Beyhude sevgi gösterilerinin…

Çýtasý yüksek bir hüzündür içimde beslediðim.

Söküklerimi diken hep annemdi en baþta sevmeyi öðreten ve karþýlýksýz seven tek insan ve isyanýnda evrenin her halükarda baþ etmeyi bana öðreten yüce Rabbim.

Tesiri de yokmuþ meðerse verdikçe sevgimi dýþlandýðým ve diþlendiðim bir tekerlek izi belki de bileðimde iken donan ve susan zaman ve hangi aralýklarda saklý olduðumu bilmeden bir koþu varmaktayým Rabbin Dergâhýna.

Namaz örtüsünün çok yakýþtýðý kadýn ve mavi gözlerinde yüzen yelkenler ah, þimdi nerede?

Defansý sözcüklerin ve feri gitmiþken gözlerinin…

Baþ ederim her daim etmedim mi?

Balta girmemiþ duygularý mademki bana bahþeden Rabbim.

Ne bir güç gösterisi bildim hayatý ne de göç takvimine istemeden þerh düþtüm ve pekiþen acýmla hüznün kývamýyla piþirdiðim çorbayý ellerimle anneme içiren bendim madem þimdilerde tabak da boþ çorba da soðuk týpký annemin ayaklarý ve elleri gibi.

Sözcüklerden medet umuyorum bir kere daha ve ruhumu teslim etmek istiyorum annem kapatmadan gözlerini özlemle beklerken yolunu ve özveri ile yaþamýþken en çok da annem uðruna…

Tecelli edecek bir tesellidir yolunu beklediðim ve azat edemediðim bir sýkýntý saklý yüreðimde bir serzeniþ deðil asla bir isyan da deðil sadece sirayet eden gün iken tek muhatabým adeta geceden kalma yorgunluðumla sansýnlar ki kova kova taþ taþýdým.

Bir rengi yok yine mutluluðun.

Bir rakýmý var ise eðer ki çektiðim acýnýn tepe noktasýyým ben hüzün denen o kalýn dosyanýn ve hümayunu yüreðimin ve kýsýtlanmýþ özgürlüðüm ve resmettiðim duygularým.

Recim edilense eðer ki masumiyet ve doðruluk kural tanýmadan sevdim ben ve riayet ettim de tüm kanun ve normlara ve iþte tabiat yasasý yaþýn da kuruduðu ruhun çöktüðü bedenin nerede ise infilak ettiði.

Bir gösteri sanatý olduðunu hayatýn asla kabul etmedim ve cehennem bekçilerini dahi melek bilip baðrýma bastým aðrýma gitmiyor bile yaþadýklarým aðýz alýþkanlýðý iken en sevdiðim sözcük ve insan mademki annem…

Mekânsýz ve zamansýz bir boyuttayým günlerdir oysaki hayatý da acýlarý da sýrtlanmýþ ve þikâyet etmeden yaþarken annemin kalbi nasýl oldu da durdu beþ dakikalýðýna da gidip geldi ve gidiþinin ardýndan yine Rabbimin mucizesi ile döndü hayata.

Düþkünlüðüm anneme.

Duygularým nasýl da mubah ve sevdikleri beni sýrtýmdan býçaklayan bir güruh.

Perdelenmiþ gözlerde gördüðüm karanlýk ve kararlýlýðým direnmek adýna hem de annem uðruna ve meali olmayan sözcüklerden firar edip yüreðimi de söktüm yerinden ve yâd ettiðim dünümü da temelli maziye gömüp þimdi ruhumun rugan çizmelerinde saklý tutuyorum kararlý ve de acýlý adýmlarýmý.

Hizaya gelecekse insanlýk geç kalýnmadý mý?

Yine de haiz olduðum metanet ve dirayet ve de maneviyatla ben çoktan geldim hizaya ve Rabbin ýþýðýnda sekiyorum bir bir.

Beyan ettiðimden de ötedir yaþadýklarým bu yüzden Rabbimle aramdaki o muhteþem iletiþime sadýk varsa yoksa ben Allah yolundayým.

Alýcý kuþlar rahmeti sunuyor adeta.

Kimisi veda mektuplarýný yok sayýyor.

Kimsesizliðimi taþlayan insanlardan yana ne kadar sýkýntým varsa elbet Allah’a havale ettiðim.

Gün öylesine bir havale geçirdi ki ve ateþlenen güneþle sürtüþtüm çünkü ruhumdu daralan ve yolum belirsiz oysaki güneþ de evren de neþeliydi.

Tadý damaðýmda kaldý yine mutluluðun ve ben her þeyimle emrine amade iken annemin þimdi sanýk sandalyesine oturdu duygularým ve saydýklarým kadar da saðdýcým iken kâh harfler kâh rakamlar.

Bir telaþla sevmiþim ki.

Bir de ulvi duygularýn nüktesinde saklandýðým ve boyutsuz bir rahlede konakladýðým.

Misafir olduðumuz dünyadan kesmeli miyim yine umudumu yoksa Hancýya duyduðum Ýlahi Aþk ve güvenle teslim mi olmalýyým kaderime ve annemsiz günlerin yasýný tutarken tek dileðimdir bu yasýmýn temyize gitmesi ve annemin yeniden evine dönmesi.

Elim sende anne.

Ruhum en tepede.

Sýzan þu birkaç kelime de yetmedi canýmýn yanmasý geçsin diye kalemle dans ederken yine kaderin ayaðýna bastým ve bir harf ihlali ile kederimi yaþýyorum yaþatýyorum da içimdeki çocuða çünkü ben annem sayesinde çocuk kaldým ve masum ve çaresiz belki de büyümenin vakti çoktan geldi de geçiyor bile.