ÜÇLEME

 

                           -I-

 

Gün kızılca kıyamet batarken akşamları

Her batışı tükeniş sanırdım senden evvel

Yüreğim dermansızca atarken akşamları

Ölümü kolay bir iş sanırdım senden evvel

 

Zaman zaman kalbimi yoklar aşk denen çile

Yokladıkça gönülden şiirler geldi dile

Aşkımı sahiplenen olmamış olsa bile

Elbette birçok güzel tanırdım senden evvel

 

Delikanlılık çağda aşka âşık olmadan

Kara sevdalı oldum yardan olur almadan

İmkânsız sevdalara düşsem bile yılmadan

Vuslat için her şeyi denerdim senden evvel

 

Nice dertliler gördüm perişandılar inan

Leyla’sını arardı kendini Mecnun sanan

Arkadaşlık adına yüreğime sığınan

Nice kırgın kalpleri onardım senden evvel

 

Şimdi dertler çaresiz, vuslatları imkânsız

Bir sevdaya düştük ki müsebbibi vicdansız

Kendimle çok savaştım, umutsuz ve de kansız

Karanlık dünyalara fenerdim senden evvel

 

Umutları ayrılık korunda yakılmamış

Coşari’ydim adıma türküler yakılmamış

Dalları kırılmamış, yaprağı dökülmemiş

Yüce bir aşk arayan çınardım senden evvel

 

                             -II-

 

Doymamış olsak bile aşkın doruğundaydık

Sevginin yücesini gördük senle beraber

Ömür takvimlerinde bir bir günleri saydık

Aşkla atan kalpleri yorduk senle beraber

 

Sevgi insanı olduk, aşk yolunu izledik

Çoğu gün hasret kaldık özlendikçe özledik

Beklenen gelir diye hep yolları gözledik

Vuslat için çok hayal kurduk senle beraber

 

Gurbetler değil midir söndüren ocakları

Umutla bekledik biz ağaran şafakları

Sevgiye yol vermeyen tüm çıkmaz sokakları

Sabır taşları ile ördük senle beraber

 

Biraz umutlansak da şansızlığı yendikçe

Kırıldı kalplerimiz kavuşmak yok dendikçe

Çaresizlik içinde umutlar tükendikçe

Kanayan yaraları sardık senle beraber

 

Coşari, bu sevdada hiç umut görünmüyor

Lakin çekip giden de günahtan arınmıyor

İki kişilik yolda tek kişi yürünmüyor

Aşk yolunun sonuna vardık senle beraber

 

                           -III-

 

Devasa aşk büyüttüm ben yorgun yüreğimde

Hasret çeken bir neslin türüyüm senden sonra

Parlayan gözlerinde ve vurgun yüreğimde

Cümle gönül gözlerin nuruyum senden sonra

 

Sanki yıldırım çarptı, olanlar apansızdı

Gözün gördüğü güzel resimdeydi, cansızdı

Yarınsız bir sevdaydı kavuşmak imkânsızdı,

Çobansız bir âlemde sürüyüm senden sonra

 

Beni sevmesen bile ben seni seviyordum

Yarınsız aşk uğruna kendi kendimi yordum

Her aklıma düşendi içten ağlayıp durdum

Gece gündüz kanayan yarayım senden sonra

 

Ayrılmak öldürmektir seveni taammüden

Nedense asla geri dönmüyor çıkıp giden

Soğuktan titrer gibi titrerdi yorgun beden

Küllenmiş bir sevdanın narıyım senden sonra

 

Coşari unutamaz uzaklarda kalsa da

Anılar hatırlatır unutkanlık olsa da

Ruhum kendinde değil beden nefes alsa da

Ben ne ölüyüm ne de diriyim senden sonra   

 

 06.06.2023/Samsun


İbrahim COŞAR

( Üçleme başlıklı yazı İbrahimCOŞAR tarafından 6.06.2023 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.