Ne Yazık

Biz çocukken çok mutluyduk çok
Cok güzel bir köyümüz
Çok güzel bir okulumuz vardı
Çok özeldi öğretmenimiz
Hiç ayrılmayız sandığımız
Arkadaşlarımız vardı.

Bakkalımız yoktu ama
Arada bir çerçi gelirdi
Yün yumurta verir şeker üzüm alırdık
Dolu dolu yaşadık çocukluğumuzu
Unutulmaz anılarımız sevdalarımiz vardı
Ah sen yaşlı çocuk
Halen yarım kalmışlara dalıyorsun
Yaşandı bitti anlamıyorsun.

Ne talihsiz bu şehir çocukları
Daracık sokaklarda koşuşturuyorlar
Gökyüzü görmeyen yapılarda yaşıyorlar
Geceleri sırtüstü yatıp yıldız sayamıyorlar
Yazları püfür püfür esen rüzgarlarda
Saçlarını savuramıyorlar
Derelerde çaylarda göllerde yüzselerdi
Denizlerin tuzlu suyuna girmezlerdi
O bahçeden bu bahçeye koştursalardı
Meyvaları pazardan değil dalından toplarlardı
Kırlarda sürüler otlatsalardı
Okullarında çobanlık bölümü olsun isterlerdi.

Ama ne yazık çikolatayla büyüyenlere
Ah ne yazık ellerinden telefon düşürmeyenlere...