Rengi var mýdýr mutluluðun ya da hayalleri þahit tutmanýn ötesinde ufka bandýðým umut mudur sözcüklerimin tokasý yüreðin de tutulan nutkunda saklý o feryadý kimse duymazdan gelen.

Mevsimsiz bir z/âmândayým ruhun sallantýda olduðu bir çýkmaza gebe…

Sýrlarým var serdiðim surlara.

Kýrýklarým var aldýrmadýðým ve yalnýzlýðýma ve kendime duyduðum isyanýn rotasýndan çýkýp da buluþmak adýna yeniden mesut bir dilde yeni bir mevsimde sadece kendimle eþleþtiðim kadar ruhum da bedenim de emanettir Tanrýya.

Ýstila edilmiþ yerküre.

Ýçtimada gök kubbe.

Sarmalýnda hiçliðin, rakkasesi sözcüklerin kalemin dumaný üstünde bazense insanlar sevdiðim ama uzaðýnda kaldýðým ve burunlarýndan aldýrmadýklarý bir gözlük camý gibi içime çektiðim her görüntünün de bulanýklaþtýðý günden güne…

Ýstirham ettiðimdir Tanrý.

Ýhbar ettiðim de kendimi yine O’na.

Bir sirk cambazý gibi üzerinde yürüdüðüm gergin ve gerilimli elektrik fayý aymazlýðýnda yanlýþlarýn figan diktiðim hüzün biçtiðim þerh düþtüðüm Þimal Yýldýzýna öykündüðüm oysaki ben oysaki ben ölü bir gezegenim.

Ne müdavimlerim vardýr ne de yandaþlarým.

Yandan çarklý ruhlarýn bozguna uðrattýðý ve gözümü sakýndýðým kadar da özümde saklandýðým elbet yolum da düþmüþken bilinmeze ve çaputlar baðladýðým düþ budaðým bense zemherinin efendisi sözcüklerin tanrýsýyým.

Araf’ta kalan deyiþler ve atasözlerim.

Dimaðým dinç.

Ruhum bin yaþýnda.

Beden yaþýmdan öte beden yasýmdýr aðrýlarýmýn hedefinde olan baþým her tuttuðunda içime çektiðim bir þiir yalnýzlýðým her fiske vurduðunda yazdýðým bir nesir bazense…

Boyumu aþar cümleler.

Bezgin Bekir misali baz aldýðým hüzne verip veriþtirdiðim bir umuda dair de sesleniþ iken meleklerin kulaðýma fýsýldadýðý.

Huzur ötesi.

Ölüm öncesi.

Efkârýn güftesi.

Dam üstünde yaþayan saksaðanlar bense zemherinin kulu kölesi içime yaðdýðým dýþýmý kundakladýðým ve beþiðinde sallanan bir bebe gibi aralýksýz kundaklanmýþ kalemim kulp taktýðým sadece kendime ve küpe yaptýðým küpe çiçeðine.

Soðuk bedenim.

Simam ölgün.

Þiarým ölüm.

Sancým tuttu yine sevecen esintisinde baharýn yaza kucak açtýðým bir arife ki öncesiz bir iklim ve sonrasýz bir hüzün idame ettiðim hayatýn bodoslama seyri.

Ýhtimamla yaþadýðým mý?

Yoksa iltimas geçtiðim duygular mý?

Misafiri olduðum günün gecesini ertelediðim ve koynumda büyüttüðüm sözcüklerim hem himayesi hem idamesi hem de seviyesi elbet bende saklý ulaþýlmaz bir kaide bir anýt gibi mezar taþýmdan çýktýðým yola öncemde musalla taþým oysaki ben kanlý canlý bir beþerim azýcýk þaþkýn ve þahikasý olduðum yalnýzlýðýn da kurbaný iken yaralý yüreðim.

Bir melodi az evvel firar etti kâinat orkestrasý gamlý notalarýn seyrinde, o devasa sol anahtarý ile açtýlar kâinatýn kapýsýný:

Ne hancýyým ne yolcu bir bilinmeze gark ettiðim.

Ne tutucuyum ne isyankâr aralýksýz hamt ettiðim.

Lacivert göðün turuncu güneþiyim ve parlayan yýldýzlarýn serptiði yýldýz tozundan nasiplendiðim kadar yüreðimin yaldýzlý yolunda sevdalandýðým evrenin bekçisiyim sözüm ona…

Sözüm meclisten içeri.

Ses etmeden yaþamaksa…

Ruhum meclisten dýþarý firarým gecikmiþ olsa da.

Yelloz imgeler baþýmýn tacý nifak sokanlara inat aþka biat haykýrdýðým umutla sevgiyle.

Bir basamaksa yaþamak.

Bir merdiven ise hidayete çýktýðým.

Bir taslak ise ömür.

Tasasý yine bana düþmüþken sözcüklerin.

O manivela ki.

O akan gözyaþýnda yüzdürdüðüm kâðýttan kayýklarýn da küreði iken dikenli bedenimden firar eden yasýn ve yapraklarýn rüzgârýna kapýldýðým aþka binaen yalnýzlýða istinaden ihbar ettiðimdir içimdeki çocuk ve kundaklanmýþ sözcüklerim kulvarýmda tek bulvarýnda hüznün paralel yollardan ve duygulardan geçtiði ve þiirin pedallarýný çevirdikçe sancýlý bir rüzgâr olup içime estiðim.

Kusursa hüzün.

Kasýtlý olsun olmasýn döktüðüm gözyaþý.

Kusurlu addedildiðim trafikte yol ihlali yapan bir sürücü gibi…

Ve sürüncemede yaþadýðým kadar sür-git bir hezeyan ile kendime yüklendiðim.

Hazzýn deðil haizi olduðum hiçliðin dibine gördüðüm kadar da ayaklarým yerden kesilivermekte ansýzýn ve iþte gözüme kestirdiðim en yüksek tepede ve o kör noktada korumla közümle ve külümle yeniden yaþamaktan ziyade yaþatmaya deðer bilumum duygu ile de iþtigal içinde yaþadýðým kalenin duvarlarýna astýðým bir tablo gibi yüreðimin resmini çektiðim her hikâye her þiir aslýnda benden çok beylik olmayan bir iç dökümden de hallice giydiðim mintanýmdýr sözcükler duygularýn sarmalýnda hakkýyla yaþamak yaþatmak adýna da sevgiyi ve sonsuz aþký…