Metruktür zaman bazen göz temasý kurmadan geçer hayat zamanla örtüþen nice zandýr sökün eden delik yüreklerden kor misali ipe tutunur her kývýlcým ve içindeki ukdeyi yakar ruhundaki ateþle ve debdebeli bir ölüm diler ilham perisinden gelecek her sözcük her imge ve ilham usul usul diker söküklerini kalemin sahibesinin mýsralarýnda tutuþan saçlarýna tutunan güneþi bazen alt eder karanlýk ve…

Kara gecede yürüyen kara renkli karýncanýn ayaðýndaki hamleyi dahi görebilirken yüce Yaratan ve sayacý kýrýk düþlerden medet ummaz Rabbine sevdalý Mümin asla da dinmez niyazý varsýn olsun imkânsýz addedilsin ettiði her duasý nasýl da geniþtir haznesi Tanrýnýn ne de olsa hayat ve umut ve hayaller bahþedilmiþ en kýymetli hazinedir varsýn olsun yorgun ruhunun tayfasý þiirler ve takvasý duygularýn tarifsiz sökün eden bir heyecanla ve umutla…

Bakaya kalan gecenin teþrifi ve de.

Ýhtiyatla saati kuran zemheride saklý sevi çiçekleri.

Mizacý yaralý bazen kanayan bazen solan günün nasýl da meþrebinden bir bir firar eder gün ýþýðý.

Günden geceye eren.

Geceyi rahmet bilen her Rabbine sevdalý kulu kutsar Yaratan ve nice kuru çeþme nasýl da çaðlar ansýzýn.

Yürek gibi yakamozu evrenin.

Yaþý gibi akýþkan inancý bütün iken özlemin.

Yasýnda kuruttuðu her sözcük ve mil çektiði gözleri…

Bir kýmýltý ise ansýzýn peyda olan…

Elbet adý umuda denk düþer sözcüklerin kayrasýnda ýssýzlýðýn yaþayan her fani nasýl ki tadacaktýr ölümü öncesine yýðar hüznünü sonrasý meçhul olsa bile kaderin tanýklýðýnda kaderine hürmet ettiði kadar tevekkül yüklenir ve baþ koyduðu yoldan da dönmez geriye.

Saniyeler bazen asýr gibi.

Þiirler bazen söylenmeyen sýrlar gibi.

Kalemi küpe yapar þair külliyesinde yaþar ve sýzan ruhundan cümleler adar aþka ve hayata.

Kulvarýnda tektir hayat.

Künyesinde saklý ismi ile de yaþar her insan.

Gönlü geniþ tutandýr umut ve ferahlýk veren ve de o tufandan nasýl da uzaktýr ne de olsa tuzaðýna düþmemiþtir zalimin ve iblisin.

Kanayan bir yaraya merhem iken bir sure.

Sureti kati ölümü geri çevirmeyen ama hayatý da layýðýyla yaþayabilmenin dahi ötesinde sevgidir ikbali ruhlarýn ve meali hayatlarýn ve Mihriban’ý bir þiir mizacý yetkin varsýn olsun dolmuþ olsun miadý herhangi bir sözcüðün.

Kulp takar þair kalemine.

Kusursuzluða þerh düþer ve beðenmediði ne kadar þiir ve cümle ve hikâye varsa saniye dahi düþünmeden yakar:

Kâh ihtirasla.

Kâh ikrarla.

Kâh kayda geçmeyen duygularý ile…

Kanar da þair için için.

Kanar hem de nasýl kanar insanlara.

Kayrasýnda bir yenilgi addedilen ve kayýtsýzlýðýnda insanlarýn, þair üþenmeden her gün yeni bir þiire ve nicesine kayýt açar.

Ýhbar ettiði elbette duygularýdýr bazense kesmiþken ümidini…

Olmaz mý hiç ansýzýn bir mucize hâsýl olur ve tevafuk zincirine yeni halkalar eklenir.

Kimine göre þair, boynuna halka geçirilmiþ bir kölesidir kalemin.

Ýhya edilesi yüreði.

Ýmha etmek adýna tüm zulmü ve fakirliði ve dinmeyen yaþlarýný mazlumun.

Yetimdir þair.

Yetinmeyi bilir.

Ama severken ve yazarken arz eder sevgisini ve s/onsuzluðun coþkusunda ve kayrasýnda saplanýr ansýzýn çamura.

Güleç yüzü kirlenmiþtir alný ise asla.

Yüreði mimlenmiþtir ama saf tuttuðu kadar sevgide þair, idrak edilesi bir istikrarla kýrpmadan gözünü yaþar sever de.

Hazzýn doruðudur yazýlan her þiir.

Dona kalmýþ olsa ne ki doðan mehtaba yüklenir bazen çünkü þair ayný zamanda bir yýldýzdýr da aralýksýz göz kýrpan.

Belki de þair, adi bir hýrsýzdýr çaldýðý kalplerde kimi zaman yer bulur kimi zaman bulmasa da…

Asla vazgeçmez sevmekten.

Bazense çalýnan þairin kalbidir.

Kanayan da.

Kandýran bir lanettir ki bazen yaþam denen sihirli iksir ve iþte þaibelere aldýrýþ etmeden doyasýya yaþar duygularýný þair.

Ýklimler aslýnda birer sayaçtýr yüreðinde ise eser yokken kinden kibirden.

Elbet iltimas geçen kederini de yüklenir ve kabullenir þair ve bir adým ötesi aydýnlýða çýkar kederi söner umuda yolculuk eder.

Ederi varsýn olmasýn sözcüklerin.

Varsýn sayýsýz rampa uzansýn önünde.

Mesafeler izafidir mutluluk da ama coþkusu asla sonlanmaz þairin nüktedan bir yürekten dökülen nüktelerini buket yapar sunar sevgisini beste yapar ve çalar akabinde kâinat orkestrasý.

Huzurun adýdýr çünkü yazmak ve sevmek tutuþan her sözcük bir anlamda þairin çocuðudur ve çaðlayan sözcüklerle yürür ve koþar ve yaþar yeri gelir sessizliðe bürünür ve bu sefer kâinat onun adýna konuþur kollar da Tanrýsý þairi, konduðu tepe noktada tepe taklak düþmüþ olsa bile illa ki düþtüðü yerden kalkar ve devam eder yoluna alabildiðine umarsýz bir o kadar düþse de açmaza ne de olsa okuyandýr Rabbi açtýðý kalbini tüm samimiyeti ve inancýyla…