Hüznün revnak ve de akan çatýsý ve yaþamýn dinamikleri…

Bir minval ki; saklý olduðum bir o kadar saklý tuttuðum ve sadýk olduðum dualarýmýn nezdinde çalkantýlý iç dünyama atýfta bulunuyorum nerede ise her gün her an…

Derme çatma bir varlýk deðilim: tinimde saklý masallar.

Renkleri boca eden en muhteþem Ressamýn yani Tanrýnýn peþindeyim

Saðaltmam lazým çoðu þeyi ve hiçliðimi taþýmam lazým en tepe noktaya.

Hazzýn doruðunda filan deðil hüznün pençelerini geçirdiði yalnýzlýðýn dibini görmüþlüðüm ve ihlal edilen sýnýrlarým ve sinir hücrelerim…

Adeta siber bir saldýrý imlecin dokusunda saklý sonu gelmeyen bir masalým oturduðum kadar masanýn baþýnda bir ömür de haz etmezken masa baþýnda çalýþtýðým yýllarýn nasýl da uzaðýndayým oysaki diplomam bana baþka þeyler emrediyordu…

Göðün kallavi bulutlarý.

Sözcüklerinse kayýp eþkâli.

Duvar dibinde sakladýðým sandýðým ve anýlarým ve þüheda dostlarým.

Bir çizimse gün bir de rivayet iken mutluluk ve de þehir efsanesi addedilen tüm yarým kalmýþlýðým…

Ruhumun altýna koyduðum takoz misal.

Topuz yapmaktan haz etmesem bile mecburen topluyorum saçlarýmý ve saç dibinde uyuya kalmýþ þampuanýn kokusu tütüyor burnumda bense bir turna kuþuyum saðdýcým kanadým ve aralýksýz kanayan sol yaným…

Eften püften de deðildi hani hayallerim anbean yenileri eklenen.

En sevdiðimde nerede ise tüm hayallerimi gerçek kýldýðým ve de yükselen çýtasý sevginin merhalesinde yapýþýk bir öfke yakama çok da tanýdýk gelmeyen simalarýn püskürttüðü nefret ve öfke.

Dünümü karýþlýyorum ama yetemiyorum uzaklara.

Mezarýmý karýþlýyorum ve yaþadýðým kadar kabir azabýný hayatta ve ayakta kalmamsa evrenin bir mucizesi.

Varsýl ihanetler var peþime takýlan.

Ýsabet ettirdiðim duygularým var illa ki þiirlerle masallarla örttüðüm üstümü ve ben hepsini masa baþýnda yazýyorum ve günde kaç bin adým atýyorsam evin uzun koridorunda yazmaktan da kendimi alamýyorum.

Öncemde neysem hala aynýyým hala ayný sýzý hala ayný sýzýntý hala sýkýlganlýðým hala saklý tuttuðum kilitli yüreðim ve içine aldýklarým var onlarýn beni reddettiði.

Tütsü yakýyor güneþ ve aðýrlýyorum bu aðýr misafiri içimde þerit deðiþtiren gök cisimlerindense en çok mehtabý seviyorum.

Gözüm açýk gördüðüm rüyalar ne ki dünde kaykýlmýþlýðýmýn yanýnda?

Ve geceyi reþit kýlan kâbuslarým gözümü açtýðýmda yok olan.

Hali hazýrda masa baþýndayým ve dünde kalan sözüm ona mesleki tecrübelerim belki de tahammül gücümün yoksunluðunda görmezden gelemediklerim.

Þimdilerde deðil bankada çalýþmak ola ki iþim düþsün bankaya en fazla on dakika tanýyorum kendime yine kendimi dýþarý atmamak adýna.

Nükseden bir çarpýntý ve emre amade banka cüzdaným ve faturasýný ödediðim dünde kalan piþmanlýklarým.

Göðsümü gere gere girdiðim devasa plazalar þimdilerde nutuk atýyor ruhumun isyanlarý.

Nöbet geçiren bir þafak adeta þakaðýma dayalý kalemin tok sesi ve bum!

Gel-git akýllý olmasam da gel-git duygularýn rötarýnda çýktým ben yola ve çýð gibi büyüdü de duygularým ve sözcüklerle olan yakýnlýðýmýn öncesi rakamlarla el sýkýþtýðým kadar analitik zekâmla örtüþmüþ olsa bile mesleðim racon bildim girdiðim iþlerden istifa dilekçemi verip de çýkmayý…

Ah, çýkmaz mý olaydým?

Yoksa her çýkmaza girdiðimde içinden çýkýlmayasý hayaller miydi sevecen irademin þerh düþtüðü…

Bir yemin töreni imiþ meðer hayat ve aðýrdan aldýðým.

Çivi çiviyi sökercesine baþka mecralara baþka mesleklerle baþka branþlara kanat açtýðým.

Dün nasýlsam hala öyleyim tek farkla:

Masa baþýnda salýnan kalemimle izdivacýmýn ertesi kaç kere mola veriyorum hani güne ve yazdýklarýma ama yazmanýn ertesi de sönüyor kendime duyduðum öfkem bir o kadar öfkeli insanlarý dahi sokabiliyorum seyyah yüreðime.

Bir öfke nöbeti belki de yaþamak en çok da görmezden gelmek yakýyor canýmý ve görmezden gelindiðim kadar görüntü ihlalinde saf tutuyorum ruhumun demir parmaklýklarýnýn ardýnda:

Babadan tembihliyim ne de olsa…

Her ne kadar an itibari ile Nazi kampýnda idame etmesen de içimde saklý bir lider Hitler’in deðiþik versiyonu ve iþte emir kipleri yaðdýrýyor baþýma.

Yaðmalanmýþ hayatýmýn kilinde çanak çömlek yapýyorum ve kalemin tininde bir cennet inþa ediyorum ömrün arka bahçesinde volta atan duygularýmsa kuþ misali s/üzülüyor baþýmda.

Ýçerlemesem de içtiðim bir iksir ruhumu alt eden ve yaðmurun saðanaðýnda ýslanýrken yüreðim iç sesim devreye giriyor ve tüm þaþýrmýþlýðýmý diskalifiye edip dikte ediyorum ruhumda takla atan duygularý hani metazori filan da deðil bilfiil yanýyorum yakýyorum kâðýtlarýn ucunu ve hicvinde ömrün hicret biliyorum sözcüklerimin duasýnda saklý iken ruhum ve tüm sevdiklerim.

Bir masalým ben masa baþýnda yaþattýðým.

Bir masayým belki de bir ayaðý olmayan.

Mazhar olduðumsa salkým saçak ruhumun söküklerinden yazarak ve dikerek can bulduðum huzura kavuþtuðum ve laneti kovduðum kapýdan ve kýzgýnlýðýmý sonlandýrdýðým.

Ne hýrs ne de haris bir kulum her hasat mevsiminde haset olanlardan sýyrýlýp ruhumu okþayanlara el uzattýðým…

Bazense izahý dahi olmayan duygularým ve de hüznüm ifrata kaçmýþken müzmin bir duygu sarmalýnda pekiþen iç sesim…

Dünüme küskün.

Hayli yorgun.

Yorgan gitse dahi kavgamýn bitmediði…

Þerit deðiþtiren ömrün minvalinde mýntýkamda kan kaybetmeden nasýl ki de kan tutarken yüreðimi kana kana içtiðim evrenin s/onsuzluk ç/aðrýsýnda inzivaya çekildiðim de ömrümün bir dönüm noktasý mademki Edebiyatýn ve yazmanýn coþkusu ve söndürüyorum yüreðimde yanan ateþi ama yeni kývýlcýmlar baþka baþka ateþlere sebebiyet veriyor ve de bir hocamýn da arz ettiði üzere: mademki yazmak yanmakla eþ deðer…

Göðün tembihlediði bir aydýnlýkta yolumu sabit kýldýðým kadar da baþ koyduðum yoldan dönüþümün olmadýðý ýslýklana yüreðimle ýskalamýþ addedilsem de mutluluðu biliyorum ki: kalem benim artýk vazgeçemediðim bir uzvum ve kale duvarlarýna asýlý þiirlerimin ve öykülerimin tanýklýðýnda varsýn olsun tuþ olayým hayat denen meydanda varsa yoksa mealimi saklý tuttuðum elbet aþkýn inhisarýnda yazmakla iþtigal bu ömrü idame etmenin de bana sunduðu mutluluk ve huzur nasýl ki anlatmaya ve yazmaya doyamadýðým belki de bir kusur hatta nice kusur addedilen içimdeki çocuðu ve coþkuyu da bir ömür saklý tutmaya ant içtiðim…