Kanadı kırık bendim; diyemedim "Bana ne!"
Târûmâr gönül bendim; üzdüler beni Anne!
"Yarın bayram!" dediler; kanadı yine yaram
Daha gün ağarmadan güneşimi çaldılar...
Yine dilimde âh’ım, yine mutluluk haram
Bak, yine can evime kordan ateş saldılar...
CAN KIRIKLARI
Kör talihim sezemedi pusuyu
Hüzün yine kapı çaldı bu gece
Yıkıp gönül barajını gam suyu
Kirpiklerim naçar kaldı bu gece
Hayallerim düşünce dar dehlize
Yürek sızım otağ kurdu genize
Rotasını kırıp açık denize
Umutlarım demir aldı bu gece
Farkedince kaderimin gücünü
Soramadım 'neden' 'nasıl' 'niçin'i
Değiştirdim kavramların içini
Gam "neşe"ydi ağu "bal"dı bu gece
Ders belleyip ezberledim elemi
Ne haz kaldı ne bayramın önemi
Kılavuzu umut olan o gemi
Okyanusta batan saldı bu gece
Diren derken us'a yakın bir yanım
Diğer yarım musallada; giryanım
Mazimdeki mütebessim her ânım
Yâdı hazin bir masaldı bu gece
Ah çekerken kirpiğimde kalan nem
Neredesin hani dizin ah annem?
Viran oldu gönül yurdum can hanem
Kara giydi kahır saldı bu gece
Mecit Aktürk