Rengi yok ölümün bir rakımı da yok üstelik…

 

 

 

En tepeye ulaşmışken yere çakılmaktır ölüm

Beti benzi atmış ruhun firar ettiği beden de değil sadece

Bir yılkı atı gibi koşan bir ömür

Dörtnala yaslandığı dağların yıkıldığı

Yakardığı sevgi iken insanın

Umutla eşleşirken de yolu

Yalnızlığın nidalarına eşlik eder imgeler

Safran sarısı bir asalet ve hakkaniyet

Derli toplu bildiğimiz kadar yüreği

Dağınıktır esvabı ve eşrafı

 

Dimdik ayakta bir o kadar

Kaykıldığı insanın

Kör hecelerin kora döndüğü

Öz bildiğimiz sözcüklerin köze evrildiği

Hırpalanan şiirlerdir belki de

Şairin kerevite çıkmadığı

Tahtı yapılmış olsa ne ki?

Bahtında saklı iken hem dirayeti

Hem acıları.

 

Kondurduğum bir öfke ölüme

Öykündüğüm o asil son ansızın

Şerh düşen umudun eşliğinde

Ölümün dahi güldüğü

Ölüyü güldüren acılarmışçasına

Şairin öykündüğü…

 

Hırpani bulutlar misal…

Körüklenmiş bir kere yürekte saklı minval

Körü körüne sevse de insan hemhal

Olduğu kadar sessizlikle hicabın eşiğinde dokunulmazlığı

Kor hecelerin yatıya kaldığı imbat akşamları

Çığlık atarken imdat, diye diye

İhmali sevginin

Zedelenmiş itibarı şairin

Zerre kuşkusu olmasa bile kendinden

İlk sırada idama giden

Ne de olsa yazdığı şiirler şairin

Bir ölüm fermanı

 

İpotekli sevgilerde zaman aşımına uğramışken sevdayı

Tetiklerken hasretin çığ gibi

Büyüyen çığlığı

 

Demlenmiş olsa bile

Dertlenmişken hece hece

Derdest olmuş ömrün güftesi

Bozguna uğrar gaipten gelen coşkusu

Gürleyen sesi ölümün beste misali

Nam salar sessizliğin ninnisi

Nemi dinmez yürek ikliminin saklı tuttuğu her hecesi

Çağırır da çağırır uzaktan şairi

 

Ölümün hicvinde tanıklığı

Aşkın hicretinde kayıplara takılı

Yürek iklimi

Yâd ellerde hız kesmeyen iblisin öfkesi

Melek olsa ne ki şair?

Akıl melekeleri tehlikede

Varsıl bir rüzgârdır belki de içine esen

Edimlerde saklı hicran ve hüsran

Tutuklu yüreği nasıl ki saklı

O kilitli çekmeceden firar edecekmişçesine

Yerle yeksan edilmiş bunca zaman bunca zan bunca şiir

 

Bir kıymık misali saplanır her imge

Ta içine şairin

Tamtakır sözcükler

Kuru nidalarda saklı meali

Ölümsüz bildiği kalemi

İle kazdığı aslında kendi kuyusu

Kuytularda geçse bile ömür ne ki?

Neyden ibaretse hayat

Bir ney’ in sesinde

Bazense fildişi tuşlarında piyanonun

Gamı ile eşlik eder talihi ve kaderi

Ve de tek terk etmeyendir şairi yüce Rabbi…

 


( En Tepeye Ulaşmışken Yere Çakılmaktır Ölüm... başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 29.03.2023 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.