Aşkla Islansın Sözle Dudak
Saldım mı ki nazlı gülümü rüzgâra
Rüzgâr belki taşır belki bizi bahara
Oysa ben dalında sevmiştim gülümü
Açmadım bir parça gönlünde yara
Binlerce yıllık düş belki gerçek olur
Kapanmış yollarımız bakarsın açık olur
Aşkın gerdanında gülüşlü nağmesi bizi bulur
Aşk gelsin varsa yaramızı o an sara
Aşkın muhabbetine çizemem ki hudut
Yaz sıcağında başımızda serin aşk dolu bulut
Diyorum vuslat geç olsa da kederi unut
Aşk ile olunca sevenler düşmez dara
Aşkla okyanusa desen çizilmez
İçinde yüzülür sonu bu denilmez
Aşkı bilmeyene aşktan söz edilmez
Aşkla sevenler atmaz ki hiç nara
Kul Mehmet’im çehrende tebessüm olsun
Tebessümün evrende bu kul bülbülün olsun
Aşkla ıslansın sözle dudak solmaz gülün olsun
Gönül kumaşını aşkla dikelim sökükleri onara
Mehmet Aluç-Kul Mehmet