Duy Sevgili

Yine içimden ağlamak geldi

Nolur beni kendime götürün

Bir çocuk gibi içimi çeke çeke

En kuytu yerlerde ağlamalıyım

O zaman derdimi anlatırım

Duy Sevgili

 

Zamanla kararttılar gözlerimi

İçime atmaktan çok yoruldum

Susmayı öğrettiler sadece  

Bir de emirlerle soluklanmayı

Ağır sınavlara tutuldum

N'olur beni kendime götürün

Bir çocuk gibi içimi çeke çeke

En kuytu yerlerde ağlamalıyım

O zaman derdimi anlatırım

Duy Sevgili

 

Şimdi bir hazan vaktindeyim

Halaz [1] gibi dökülmüş

Rüzgârlarda savrulmuşum

İçimi çeke çeke

Kuytu yerlerde ağlarım

Duy Sevgili

 

Gönül Kâbe’me saldırıyor fil orduları

Gönder ebabillerini Ey Sevgili

Belki güle ulaşmam yakın

Diken yarası ellerim semada

Duy Sevgili

 

28.03.2023 Konya

Durmuş Ali ÖZBEK

[email protected]

 

[1] halaz: sonbaharda sararmış yere düşmüş yapraklar topluluğu [Ermenek yöresinden bir sözcük]

( Duy Sevgili başlıklı yazı Dalim tarafından 29.03.2023 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.