Tufanýn rengi yok ve geri dönüþü de.

Geri dönüþümlü bir naylon torbanýn farkýndalýðýnda yapýyorum duygu alýþ veriþini ve her ipe serdiðim makbuzda biraz daha eksiliyorum.

Ekin zamaný göç mevsimine denk geldi ve öcümü alýyorum hayattan her göç vakti bana tanýnan vakit doðrultusunda imzamý atýyorum yazdýðým akide:

Düþ ambarýnda gagaladýðým kadar düþleri gerçekler düþmüyor yakamdan ve izahý zor duygularýn çetelesini tutuyorum her imsak vakti kendimden firar edip þafaða doðru doðuyorum kendimden.

Hemcinslerimin yüz karasýyý

Ýdame ettiðim hayatýn yobaz rüzgârý peþimde.

Ýman gücümle imha ediyorum kötülükleri ve ihbar ediyorum Tanrýya ikaz edildiðim ölçüde büyüyor öfkem ve hüznüm ve köklediðim duygulardan alýyorum bu sefer hýrsýmý.

Hýrsýz bellediðim dünya ahalisi üstelik onlar içimdeki çocuðun ve pembe hayallerin katili.

Katledilmiþ bir ömürden arda kalansa sözcüklerim kalemin dipçiði ile dürttüðüm ruhum düztaban sevinçlerim ve ertelenmiþ mutluluðum.

Kaygý eþiðinde yaþarken beþik gibi sallanýyor þehirler.

Ninniler suskun çocuklar yitik.

Kadýnlar ölü adamlar katil.

Genelleme yaptýðým kadar da kayýtsýzým artýk hayata ve sevdiklerimi gözümden sakýnýrken göz göze geldiðimizde gözlerini kaçýrýyor insanlar ve o koyu karanlýðý görüyorum gözlerinin irisinde.

Þaklaban baykuþ.

Acýmý deþen leþ kargalarý.

Sevginin miadý çoktan doldu.

Zemheride uyuya kalan bir þiirden peyda oldu hikâyeler.

Anlatmaktan ziyade bilfiil yaþadýðým ve kahramaný olduðum nice hikâye.

Bir aldatý olduðunu biliyorum artýk insanlarýn göstermelik sevgilerinin ve alýntý aþklara tok karným çalýntý þiirler ise yüz karasý þairlerin.

Ýdamým gecikti bu gün.

Ýdam mangasýnýn daðýlmaya da yok niyeti.

Ýftara kadar kim bilir kaç kere bozacak insanlar iyi niyet orucunu.

Kumpasa kurban sözcüklerim ve bayrama sayýlý haftalar kala istemiyorum da bayramýn çabucak gelmesini:

Her bayramda büyüyen bir hüzün içimde yeþeren.

Bayram öncesi büyüyen bir izdiham.

Nakarat hep ayný:

Nakþeden her duygu bir þiire dönüþüyor ve efkârýmla sindiriyorum acýyý.

Bir kompliman bildiðim her duygunun çöken þebeke sistemi ve yalnýzlýðým gaydasýnda çalýyorum ayný þarkýyý.

Tüten dumaný yan yatmýþ þehir vapurunun.

Tütsüler yaktýðým günlerse çok geride kaldý.

Tünelin ucunda gördüðüm ýþýk tamamen yerini karanlýða býraktý.

Üþüyen kalemimden arda kalan ne ise tevekkül yüklenip yazdýklarým ve de yazdýran Rabbim.

Bir yasýn muadilidir her yazdýðým ve de müridi olduðum iklimden yine ayrý düþtüm.

Ayný kaldýðým kadar da büyüyecek acýlarým çünkü ben içimdeki özlemi canýmý yakarak gideriyorum ve dilemmasýnda sözcüklerin kurusýký tebessümlere karným tok kayýplarýn nezdinde ayýp addedilse de içimden geçen ve iþte ýþýðýn aydýnlattýðý geceden sarkan kolumla kanat bellediðim kalemimle iþtigal bu dünyadan gelip geçmiþ en yalnýz insaným.