Adam Alma Sevdasındaydı
Adam alma sevdasındaydı
Aldıklarını sormayın alt kattaydı
Şükran sevdi Lütfü’yü sevgilerini
aldı
Lütfü Şükransız olamazdı yalanla
ayırdı
Şükrü’ye teyze için yalanları yalanla
topladı
Komşusu Rukiye teyzeye taşıdı
yalanla sattı
Huzurlarını aldı
Sevgileri benim olur diye sandı
Huzurlar beni bulur sandı kandı
Bir yıkıldı ki dağlar üstünde kaldı
Dağlar benim olsun dedi
Açık yolları kapattı
Yollar onu bir sardı ki
Soluksuz kaldı yan yattı
Yan yatmayı aldı
Gece gündüz yan yattı
Bir gün bir sala okundu
Sala benim diyerek musallada yatan
oydu
Başında birkaç it köpek havladı
Yolda geçen Lütfü Şükran az ağladı
Kaybedenler sınıfına yazdırmıştı
kendisini o nedenle
Zaten kendisi bir tek bunu bilmedi
istemedi
İstememesine rağmen onu da aldı
götürdü kendisiyle mezarına
Bir gün Mezarda geçerken Lütfü
Mezarının açık olduğunu
Cesedin bir kenarda durduğunu gördü
Toprak kabul etmemişti
Belki de benim demişti tüm toprak
Benden başkasını sarma demişti kim bilir
Belki de…
Mehmet Aluç