Muhsin Başkan

Muhsin Başkan öldüğünde

Mezarda taşlar ağladı

Süzüldü al yanaklardan

Kirpikte yaşlar ağladı

Muhsin Başkan öldüğünde

Eğilmez başlar ağladı

Hüzün çöktü sofralara

Ekmekler, aşlar ağladı

Muhsin Başkan öldüğünde

Baharlar, kışlar ağladı

Bütün uzuvlar yas tuttu

Kirpikler, kaşlar ağladı

Muhsin Başkan öldüğünde

Yârânlar, eşler ağladı

Kırklara karıştı yiğit

Yediler beşler ağladı

Muhsin Başkan öldüğünde

Buz tutan düşler ağladı

Ellerden düştü kalemler

Heceler, fişler ağladı

Muhsin Başkan öldüğünde

Yaralı  döşler ağladı

Yarıda kaldı ne varsa

Bitmeyen işler ağladı

Muhsin Başkan öldüğünde

Yaramda şişler ağladı

Lokma geçmedi boğazdan

Ağzımda dişler ağladı

Muhsin Başkan öldüğünde

Dolular, boşlar ağladı

Garipler kanlı yaş döktü

Hâlinden hoşlar ağladı

Muhsin Başkan öldüğünde

Göklerde kuşlar ağladı

Yüreğimdeki acıyı

Yazarken tuşlar ağladı

M. NİHAT MALKOÇ