Çürük düþlerim var çekim alanýna giren hüznün derdest kimliðinde kendimde kendime göç ettiðim ve aldýðým öcümü kendimden…

Öcü var diye korkutuldum sobanýn dumanlarýnda sihirli bir varlýktý bana yansýtýlan ve korkuluðu içimde dinmeyen yangýnýn.

Yârim de yarenim aþka âþýk varlýðým.

Kimyamda saklý alyuvarlar ve alnýmýn akýnda yaþayan hayaller.

Derin dondurucuda saklandýðým da doðru yoksa hala çocuk kalmazdým ve bir baþýma kalmýþlýðýmda kendi hikâyemi yazdýðým her gün her þiir her masal her nesir neþreden nefsim nasýl ki ölüden bozma bir iklim.

Ah, bayým, sizi böyle bildim bileli çözüldü dizlerimin baðý ve bir harf ekledim dizelere sýðýndým bir de size dermaným kalmasa da her gün ama her gün büyüyen bir coþku ve aþkla sarýldým sözcüklere ve kibirsiz kalbinize.

Kimyamda saklý aþk ve þiir

Kimyam ve fizik kanunlarý nasýl ki yerçekimine karþý gelemez insan bense aþkýn çekiminde ayaklarým yere deðmezken her gün yeniden seviyorum sizi ve þiirlerimi.

Þiir yazmaya yeltendiðim o senenin kýþ mevsimde ansýzýn doðdum ben bir gecede elimde kalem içimde özlem neþrettim o günden beri dileklerimi ve duygularýmý ve bilin ki: altýncý duyu organýmdýr kalemim hep de dediðiniz gibi…

Yazarak yandýðým doðru.

Yanarak yazdýðým kadar yaktýðým ucunu þiirlerimin alýn terine buladýðým sözcüklerim ve çocuk kalbimle sevdiðim çok doðru ve doðru yoldan ayrýlmamam adýna nazýmýn da niyazýmýn da eksik olmadýðý nasýl ki vuku bulan her gün dikerim söküklerimi yazarak ve de kabullendiði yazgým gelin görün ki: alt yazý geçmeden duramýyorum yazgýma yandýðým kadar yazdýðýma dair güncelliyorum yüreðimi ve sevdamý.

Bir çöl çiçeðiyim ben: kalemin b/öl, dediði.

Dikenlerimle tezadým da insanlara çuvaldýzdan beteridir sahip olduðum dikenlerimin caným günbegün daha da acýttýðý bu yüzden yüce mahkemede yapýyorum s/avunmamý:

Kimse beni benden fazla yakamaz kimse bana benden baþka dikenlerini daha fazla batýramaz.

Elimde deðil bayým nasýl ki insanlar ki ismiyle müsemma…

Ayrýk otu addedildiðim de doðru lakin ben inancýmla sevgimle asýlýyorum evrende bazen ç/aðladýðým bazen çýðýrdýðým bazen çýkan çýngarda güme gittiðim.

Bir rabýta mý yoksa ait olduðum…

Bir renk tutulmasý aþkla ihya ettiðim yüreðim.

Kordan hecelerim ve aþka âþýk ve heyecandan dilimin kekelediði.

Aþkým ben ve aþka âþýk bu yüzden elim ayaðýma dolanýr konuþurken bu yüzden yazmaktayým yarenimle yârimle devindiðim dünya denen sahte âlemde…

Ne âlimim ne üstün.

Ne yalnýzým ne kalabalýk.

Huda’nýn eseri ve aþkýn esiri bir mahzun kuþum ki varsýn olsun kolum kanadým kýrýk.

Yaðmaladýðým iç dünyam ve yaðdýðým yâd ettiðim þüheda dünüm ve tek yakardýðým yüce Mevla ve bilin ki: dualarýmda saklýsýnýz.

Haytadýr içime esen rüzgâr ve hoyrat.

Ýnkâr edemeyeceðim kadar dert dolu.

Dermaným en tepede saklý ve Rabbime kavuþtum kavuþalý kendimle uzlaþmanýn yollarýný arýyorum severek ve yazarak.

Yâd ellerde esen rüzgârým.

Rüzgârda savrulan yapraðým.

Yaprak döktüðüm her gecenin tutanaðý ise kalemin güzergâhýnda kendime koþtuðum ve kendimden kaçtýðým kadarým.

Ederim yok belki de ama olmazýn oluru her dua saklý kalbimde.

Ýdam fermanýmý ise aralýksýz yazarým ve aralýk gördüm her yüreðe sýzarým.

Sýzlandýðým kadar nazlý olsam ne ki?

Sevdiðim kadar uysal mýyým sahi?

Yazdýðým kadar bahtiyar.

Caným yandýðý kadar daha çok sevdalanýrým ben kaleme.

Kalem yazdýðý kadar kendimle barýþýk bir dünyadýr hayalini kurduðum.

Ben belki de bir hayalim ve siz hayalden öte.

Ýçime dýþýma kapandýðým kadar ansýzýn infilak ederim ve kalemimdir pimini çektiðim ve parçalandýðým kadar b/ölünürüm hecelere.

Sonsuzluksa minvalim gýyabýnda resti çektiðim cihan gelin görün ki tezat duygularla gezinirim kâinatta ve kalemimle tavaf ettiðim kadar Araf’ta saklandýðým da yalan deðil.

Yansýzým.

Yaþsýzým.

Ah, keþke bir de yassýz olaydým.

Yazgýmla iþtigal yaprak döken ruhumla sevdalandýðým Rabbime koþtuðum ve yakardýðým kadar ve de haricinde öylesine yalnýzým ki…

Efkârýmýn çilleri var çil yavrusu gibi.

Çektiðim çilenin de imgeleri var bir ters bir yüz hayatý ördüðüm gibi.

Yüzüm var tek yüzüm ve sevdam var içinde yüzdüðüm.

Sevdaya amade bir þarkýyým.

Mizacýmda saklý yalnýzlýðýn bekasýnda sýrlara müptela ruhumla ser de veririm sýr da ve ben aslýnda sýrlý aynada saklý batmak bilmeyen bir güneþim belki de sabahyýldýzý ve aþký neþrettiðim kadar nefsimi de çocukken öldürmenin verdiði özgüvenle yakut gözlerinde mevsimin taþtýðým þiirlerden ve sözcüklerden örülüdür yaþlarým ve bitimsiz yasýmla yatýya kalan bir y/asa mahiyetinde kýblemde yaþarým.

Rengim malum.

Coþkum bitimsiz.

Yalnýzlýðýn haki renk duvarlarýnda iki dirhem bir çekirdek kalemimle nokta atýþý yaparým aþka ve bezgin bir ruhla beynamaz rüzgâra verip veriþtiririm.

Sandýðýmda saklý ne kadar sözcük varsa alt belleðimden sökün eden imgelerin sahibesi olduðum noktalarýn feveranýnda illa ki þaþkýn bir imleç gibi ya da ünlem iþareti koyup da güne ayraç bildiðim her duyguyla gaipten gelen yaþama sevincimi ve coþkumu bir bir sunarým kâinata elbet kalemdir azýðým kalemdir arazým ve de otaðý kurduðum arazi ve…

Sonsuzluðun nezdinde tutuþan yüreðimden size uzanan yolda aslýnda ben yitik bir varlýðým kendimden yoksun ve kendimden mütevellit ve tezat duygularla gidip gelirim kendimle olan yolculuðumda arz da ettiðim üzere talep bulmasa da sevgim ben fýtratýmda saklý tuttuðum gizemimle…

Ýzini sürdüðüm bir arayýþ izahý güç.

Ýmha edemediðim bir hüzün ve kendime beslediðim kýzgýnlýk.

Kardýðýmsa her gün kâðýda d/okunup onaydan geçmek adýna oyumu ben ilk gün kullanmýþken oylumu sözcüklerin ve gözlerimi ovaladýðým yaþlarýmý sildiðim.

Durduk yere kendime olan küskünlüðümle de büyüyen bir özlemle ve de imkânsýzlýðýn çetelesini tuttuðum kadar hüznümle iþtigal ve bir o kadar da mutluyum.

Durduk yere de yazmadýðýma kani olsun cihan, dumaný üstünde tüten bir ilham ve aþk ve de coþkuyla yaþamanýn verdiði huzura eþlik eden iman gücümden de aldýðým güç ve ýþýðýn eþliðinde içime tutulana aydýnlýða nasýl da müteþekkirim yâd ellerde yok sayýlmamýn ertesi kalemimle tutuþan yüreðimden de dökülen her zerre feda olsun aþka ve gizeme…