Bilinmeze iz düþtüm çünkü teþrif edendi gizin saklý olduðu umut torbam belki de ceset torbasýnda saklý sandukam içimden taþaný dýþlayan dýþ sesin öfkesinde bozguna uðradýðým.

Bir tabela ait olduðum þehrin nüfusu ve rakýmý içselleþen aþkýn kehaneti belki de çöken rehavetin akýbeti…

Günden derlediðim geceye sunulasý.

Geceyi b/ölen sesi rüzgârýn ruhunsa yükselen çýtasý.

Bir emare midir yoksa ansýzýn vuku bulan þu þiirsel yakarýþta zikredilen aþkla müsemma hazanla özdeþ yalnýzlýðýn fýtratýnda saklý nice düþ nice gerçek.

Uyruðum þiir.

Ulaðým da…

Posta güvercinini bekliyorum okumak adýna kendime yazdýðým mektuplarý ve beklemeye aldýðým mutluluða serpiyorum yorgun mýsralarý.

Eþref saati evrenin ve endamlý sesi bilinmezin.

Meþru bir gün meali hüzün ve menfi bir duman gözümü yakan isinde þehrin gecelediðim kadar sabahlara teþrifim.

Azgýn beyitler dünde kalan eþrafýn alt kümesi iken gýybetin verdiði hazzý hasý ve de sözcükleri sevgi fukarasý sevdiklerim ve ulemasý þiirlerin bazen cehalet bazen esaret yüklü ve yoldaþý sözcüklerin ruhun vardiyalý geçen ömründe yerinden sökülmüþ vidalar ve iþte þehre giriþte göz kýrpan tabelasý ömrün ve nüktedan sözcüklerin öldürücü gücü.

Zihnim ve mealim.

Ve metanetim.

Beyanatým ve ibrazým ve firarým ve firakým.

Elde kalan dünün özeti þahitliðinde þahikanýn þahin bakýþlý aþkýn iz düþümü ve eþ güdümlü duygulardan çýkýp da yola varamadýðým diðer yaka…

Bir cinnet belki de yazmadýðýmda ruhumu kundaklayan.

Bir cehalet insanlarýn içine düþtüðü ve akla zarar.

Kýymete binmiþse gün gecede derli toplu bir sofraya kurulmuþ suretler ve ruhuma huzur veren sureler çekincelerimi yok sayýp giriþtiðim anbean büyüyen umutla sürüldüðüm þehirlerden sökün eden fideler adeta ruhumda saklý dizeler ve iþte aþkýn ve umudun diyetini ödüyorum.

Hâsýl olan ansýzýn.

Havsalamdan taþanlarýn nazarýnda ektiðim tohumlarýn yeþerdiði elbet ruhun da þiir hasadý ve göç mahallinde saklýyým günün gecede eþref saatine denk düþen bir kýmýltý bir ýþýk göðün uçuþan perdelerinden sýzan bir isyan belki de miadý dolmuþ ömrün uzatmalarý oynadýðý ve uzamýnda þiirin aslýnda þairin arkasýný kolladýðý kadar sahip çýktýðý þehrin de ruh ikizi iken þairin mizacýnda saklý binlerce müsemma dize.

Hazandan sarkan yaprak.

Yâd edilesi mazi ve uzamýnda hayatý devirdiðim hayatý çevirdiðim yaprak yaprak.

Göðün iniltisi ve baþ veren umudun irsaliyesi.

Aþkla erilesi hidayet öncesi cefa yüklü günlerin tek getirisi hayata baðdaþ kurduðum kadar da yaþamdan firar etmek istediðim.

Sözcükler cirit atan.

Sözcükler fark yaratan.

Sözcükler düþmek bilmeyen yakamdan ve elimdeki sancak misali kalemin fýsýltýlarýnýn çýðlýða döndüðü…